مروجان مثبتاندیشی مدام زیر گوشمان میخوانند که نیمۀ پر لیوان را ببین، همه چیز درست خواهد شد. اما همه چیز درست نخواهد شد. مثبتاندیشان امید واهی میدهند. زندگی سخت است و قضایا، آنطوری که دلمان میخواهد، پیش نمیرود. بااینحال، نباید چیز دیگری را هم فراموش کرد: حتی وقتی اوضاع بد است، آنچه واقعاً اتفاق میافتد بهتر از چیزی است که فکر میکنیم. ازدستدادن یک رابطه بدبختمان نمیکند، و ازدستدادن شغل مساوی مردن از گرسنگی نیست.
گاردین — در مجتمع اداری-تجاریِ پیشپاافتادهای، بیرون شهر آنآربور، در ایالت میشیگان، یادبودی اندوهناک برای رؤیاهای بربادرفتۀ بشریت ساختهاند، گرچه این اندوه از ظاهر آن به نظر نمیآید. حتی هنگامیکه وارد این مجتمع میشوید -که عمومِ مردم بهندرت چنین میکنند- مدتی طول میکشد تا چشمتان به آنچه میبینید عادت کند. مثل یک سوپرمارکت بسیار وسیع و سازمانیافته است. در امتداد هر راهرو، قفسههای فلزی خاکستریرنگ از هزاران بسته غذا و محصولات خانگی انباشته شده است. چیز عجیبی دربارۀ ویترینها وجود دارد که بهزودی دلیل آن را خواهید فهمید: اینکه، برخلاف یک سوپرمارکت واقعی، از هر جنسی تنها یک عدد وجود دارد، و بسیاری از آن کالاها را بههیچوجه در سوپرمارکتهای واقعی پیدا نمیکنید. اینها اجناس شکستخوردهاند، محصولاتی که پس از چند هفته یا چند ماه دیگر فروخته نمیشوند، زیرا تقریباً هیچ کس مایل به خرید آنها نبوده است. در کسبوکار طراحی صنعتی، این فروشگاه -که شرکتی به نام تحقیقات بازرگانی آمریکای شمالی جی.اف.کی آن را اداره میکند- نامی مستعار یافته است: موزۀ محصولات ناموفق.
این موزه گورستانِ کاپیتالیسم مصرفی است، سویۀ تاریکِ فرهنگِ بیاندازه خوشبین و موفقیتمحورِ …
