از منهتن تا مانیلا، بازیکنان به کار در والاستریت و دانشکدۀ پزشکی پشت کردهاند و بخت خود را در میدانگاه برخط میآزمایند.
بلومبرگ — برای اینکه بفهمید چرا مارک زاکربرگ معتقد است «متاورس» مرز بعدی است، به ماجرای سم پیوریفوی توجه کنید، جوانی ۲۷ساله و دارای مدرک دکترای شیمی از دانشگاه کلمبیا که، در اوج همهگیری کرونا، کارش را در شرکت گُلدمن ساکس رها کرد و اکنون، با انجام بازیهای رایانهای، بخت خود را در دنیای رمزارزها جستوجو میکند.
او دَهها نفر را از مکزیک تا فیلیپین گرد آورده تا «انجمنی» را تحت هدایت «کاپیتان» پیوریفوی شکل دهد و، در ازای این کار، هزینههای لازم را برای ورود به بازی اَکسی اینفینیتی پرداخت میکند. در این بازی، بازیکنان «معجون عشق ملایم» جمعآوری میکنند، ژتونی دیجیتالی که میتوان آن را با پول واقعی معاوضه کرد.
متاورس در رؤیاهای زاکربرگ جایی است که در آن همه به واقعیتی مجازی وصلاند، میتوانند دورنوردی [۱] کنند، صرفاً با فکرکردن به چیزها باعث رخدادنشان شوند و، بهطور کارآمدی، از محدودیتهای دنیای مادی عبور کنند و وارد دنیایی جدید و دیجیتالی شوند.
ولی خود زاکربرگ هم اذعان دارد که این رؤیا هنوز «خیلی خام است».
اما آنچه پیوریفوی و انجمنش دارند در اَکسی انجام میدهند پیشنمایشی از آینده است. این چیزی شبیه به سایر آثار نیست، نه شبیه فیلم علمیتخیلی، ماجرایی و پادآرمانشهری استیون اسپیلبرگ به نام «بازیکن شمارۀ یک آماده» [۲] که بر اساس کتاب ارنست کلاین ساخته شده و نه حتی شبیه اسنو کرَش [۳] که نیل استیونسن آن را نوشت و اصطلاح «متاورس» را در آن ابداع کرد، بلکه اَکسی میدانی برخط است که در آن «امور مالی غیرمتمرکز» یا دیفای [۴] حکم میراند -رمزارزها، فناوری زنجیرۀ بلوکی …
