خیلیها کارل دایسروث را بزرگترین دانشمند علومعصبشناختی در دهههای اخیر میدانند. بااینحال، راه او به عصبشناسی از ادبیات آغاز شده است، از مسئلۀ شگفتانگیزی که همیشه وقت کتابخواندن از خودش میپرسید: چطور ممکن است در اثر خواندن کلماتی روی کاغذ خوشحال، غمگین، عصبانی یا هیجانزده شویم؟ مسیر تحقیقاتی او دربارۀ احساسات انسانی حالا منجر به کتابی شده است که اثر علایق قدیمی او به ادبیات و هنر نیز در آن هویداست. او در این گفتوگو از زندگی، کار و کتاب جدیدش میگوید.
گاردین — همهگیری ویروس کرونا وضعیت اضطراری گمراهکنندهای ساخته است. از طرفی چالش عظیمی است که نسل ما را با آن به خاطر خواهند آورد، اما از طرفی هم، برای خیلی از ما، به واقعیت روزمرۀ این دوران دلتنگکننده و حتی کسالتآور تبدیل شده است. میدانیم باید کاری کرد، اما مفیدترین کاری که اکثرمان میتوانیم انجام دهیم ماندن در خانه است. میگویند کووید۱۹ بیماریای است که ریهها را درگیر میکند، اما واقعیت این است که، علاوهبر ریهها، وضع سلامت روان را هم بدتر میکند، چون باعث میشود بیماران مبتلا به افسردگی، خودزنی، اختلالات خوردن و اضطراب بسیار کمتر بهدنبال مراقبتهای حرفهای بروند. کارل دایسروث، متخصص پیشرو در علوم اعصاب، روانپزشک، متخصص مهندسی زیستی و حالا دیگر نویسنده، میگوید صرفنظر از مسیری که این همهگیری از اینجا به بعد طی خواهد کرد، «ویروس کرونا روی همۀ ما تأثیر گذاشته و همگیمان را تغییر داده است. من شکی در این موضوع ندارم».
دایسروث ۴۹ساله است و از باغچۀ سرسبز و پر از سنجاب خانهاش در پالوآلتوی کارولینای شمالی با من صحبت میکند، جایی که بیشتر دوران همهگیری را در آن به مراقبت از چهار بچۀ کوچکش گذرانده است. اما در این …
