تولید و تبادل اخبار لازمۀ دموکراسی است، اما این سیل اطلاعات میتواند راه را برای دیکتاتوری هموار سازد. امروزه دیگر لازم نیست دیکتاتورها اطلاعات را سانسور کنند بلکه، با انتشار سیل اخبار غیرمرتبط به هم، نیاز آنان به ازبینبردن فهم سیاسی شهروندان تأمین میشود. آلن دوباتن از تأثیر حجم انبوه اخبار سخن میگوید.
هافینگتن پست — ما از نخستین نسلهایی هستیم که ناگزیر از دستوپنجه نرمکردن با سیل اطلاعاتی هستیم که ربط چندانی به زندگیمان ندارند. در بخش عمدهای از طول تاریخ، همواره دسترسی به اطلاعات دربارۀ رخدادهای دیگر مناطق بسیار دشوار بوده است. البته شاید هم اهمیتی برای افراد نداشت: برای شُمای مزرعهدار در روستای هبریدز اسکاتلند، اهمیتی داشت که بدانید امپراتوری عثمانی دستخوش جنگ قدرت شده است؟
آنچه اکنون بهعنوان اخبار پذیرفتهایم ریشه در اطلاعاتی دارد که افراد تصمیمگیر در امور مهم یا مرکز امور ملی بدان نیاز داشتهاند. همچنان انعکاس این امر را در شیوۀ گزارش اخبار میشنویم: زمان آنقدر مهم تلقی میشود که گویا ما شنوندگان اخبار واقعاً عاملان فعالی در این حوزههاییم. انگار که اگر آخرین خبر را نشنیده باشیم، شاید مرتکب خطای بزرگی شویم یا فرصت گرانبهایی را از دست بدهیم.
آسانی ارتباطات و نوعی انگیزۀ دموکراتیکِ علیحده سبب شده است اطلاعاتی که در اصل برای تصمیمگیران طراحی شده بودند حالا توسط رسانهها بهصورت پیوسته به دست تعداد زیادی از مردم عادی برسند. این مثل آن است که پروندهای حاوی آخرین اخبار کییِف، که جایش روی میز یک وزیر است، تصادفاً به نشانی اشتباهی رفته و روی میز صبحانۀ یک کتابدار یا برقکار در شهر کلچستر قرار بگیرد. ولی کتابدار یا برقکار، لابد در …
