هفت سال پس از انتشار انقراض ششم، حالا الیزابت کولبرت، روزنامهنگار زیستمحیطی سرشناس، با کتاب جدیدی دوباره مسئلۀ بحرانهای اقلیمی را به میان کشیده است. تمرکز او در این کتاب بر نقش تلاشهای فناورانۀ ما انسانها در برهمخوردن نظم طبیعت است، پروژههای بلندپروازانهای که ابتدا قرار بود زندگی ما را آباد کند، اما حالا سیارهمان را به خطر انداخته است؛ عجیب آنکه در مارپیچی سرگیجهآور، برای حلِ این بحرانها هم دنبال فناوریهای جدید میگردیم. آیا در نهایت نجات پیدا خواهیم کرد؟
گاردین — این روزها زندهبودن یعنی تندادن به احساسِ تنگناهراسیِ عجیبی که شاید از نظر تاریخی بیسابقه باشد. اگر دغدغهمند باشید -و اگر کتابهای قبلی الیزابت کولبرت را دربارۀ اقلیم و انقراض جمعیای که در حال رخدادن است خوانده باشید- میدانید که زمین و جو و اقیانوسهای آن بهگونهای در حال تغییر شکل هستند که مشکلاتی تصورناپذیر برای انسانها و میلیاردها موجود زندۀ دیگر در پی خواهد داشت. همچنین میدانید که تقریباً هر کاری که میکنید باعث انتشار آلایندههای کربنی میشود که بیشازپیش ما را بهسمت فاجعه سوق میدهند. گویی در چاهی گیر افتادهایم که به هر سویش نقب میزنیم، فقط بیشتر فرو میرویم.
جدیدترین کتاب کولبرت نگرانی دیگری هم ایجاد میکند؛ بذر نوع جدیدی از سرگیجه. او، در کتاب زیر آسمان سفید، بیهودگی گردابگون کوششهای انسان برای استیلای فناورانه بر طبیعت را پی میگیرد. مداخلات گسترده و پرومتهواری که حامیان مدرنیته زمانی به آن بسیار میبالیدند باعث ایجاد فجایعی شده است که پیشبینی نکرده بودیم، اقداماتی از این دست: برای انتقال فاضلاب به محلی …
