حقوق‌دان در آینۀ خویشتن<!-- --> | طاقچه
infinite

ویژه مشترکین بی‌نهایت

حقوق‌دان در آینۀ خویشتن

گفت‌وگوی اشمیت با نشریۀ ایتالیایی در واپسین سال‌های عمرش

نقدنامه علوم انسانی

۳۵ دقیقه مطالعه

bookmark

توضیح جورجو آگامبن، [۱] سردبیر نشریه ایتالیایی «فصلنامۀ حقوق اساسی [۲]»: انجام این مصاحبه، که مجموعۀ طولانیِ پرسش‌های آن از پیش برای پروفسور اشمیت ارسال شده بود، تمام روز ۹ نوامبر ۱۹۸۲ به طول انجامید و در خانه‌ای در زادگاهش پلتنبرگ - پازل [۳] انجام شد، جایی که پروفسور اشمیت در آن گوشۀ عزلت گزیده بود. نتیجۀ کار، یک نوار ضبط‌شدۀ حدوداً سه‌ساعته بود که متن زیر از آن استخراج شد. پروفسور کارل اشمیت ماهیتاً از طرح کلی که قبلاً بر آن توافق شده بود پیروی کرد، اما آن را به‌روشی خاص تفسیر کرده و اظهاراتی کرد که در آن‌ها حیاتِ شخصی و کارِ علمی‌اش پیوندی نزدیک دارند. اشمیت در اتاق مطالعۀ ویلای سفیدش، که با لحنی تلخ و کین‌آلوده، آن را «سان‌کاسچیانو»ی [۴] خویش می‌نامید، در مورد خود و کارش برای ما صحبت کرد، و رشته‌ای منطقی را که امروز و دیروزش به‌طور ناگسستنی با آن به‌هم مرتبط هستند، به دست ما داد. ترجمۀ ایتالیایی دقیقاً منعکس‌کنندۀ محتوای صحبت‌های اشمیت است و هیچ آرایه یا بازسازی‌ای در آن به کار نرفته است، اگرچه در مواردی تقدم و تأخر برخی موضوعات مطرح‌شده تغییر کرده است. در نهایت، یادداشت‌های ضروری با ماهیت بیوگرافیک و کتابشناختی به متن اضافه شده است که هدف آن جهت‌دادن به خواننده برای فهم بهتر زمینۀ متن است.

فولکو لنچستر[۵]: پروفسور، در حال حاضر افکار شما در ایتالیا علاقۀ فزایندۀ دانشمندان، رشته‌ها و موقعیت‌های مختلف را برانگیخته است. یک معیار ملموس برای این امر نیز تمایل به ترجمۀ آثار شما به ایتالیایی است، از شناخته‌شده‌ترین و حجیم‌ترین آن‌ها تا مقالات مهمی مانند کاتولیسیسم رومی. [۶] فصلنامۀ حقوق اساسی مایل است سؤالاتی دربارۀ موضوع دولت در کشورهای صنعتی پیشرفته، نهادهای نمایندگی و به‌طور …

این نوشته‌ را پسندیدی؟

like
like

اطلاعات چاپ

این نوشته در شمارهٔ ۲ مجلهٔ نقدنامه علوم انسانی (آبان ۱۴۰۲) منتشر شده است.