من بستر مهدی هستم‌

به من خوابگاه، رختخواب و فراش هم می‌گویند. جایی برای خوابیدنم. معمولا از یک تکه زیرانداز یا تشک، بالش و روانداز یا لحاف تشکیل می‌شوم. هرچند شکل‌های متفاوتی دارم؛ اما یک کار انجام می‌دهم. انسان‌ها درون من به استراحت پرداخته و به آرامش می‌رسند. امنیت مهمترین لازمه من است. من در جای ناامن نمی‌توانم به وظیفه‌ام عمل کنم و نقش اصلی‌ام را داشته باشم. همه انسان‌ها از ابتدای زندگی تا انتهای آن به من نیاز …