شارلوته برات، خبرنگار یهودیِ آلمانی، وقتی با روی کار آمدن جنبش نازی، شغلش را از دست داد، اسیر کابوسها شد. بعد فکری به سرش زد: آیا بقیه هم مثل خود او کابوس میبینند؟ شروع کرد به جمعکردن کابوسهای مردم معمولی در دوران هیتلر و بعدها کتاب کوچکی نوشت با عنوان رایش سوم کابوسها. کتاب برات چشمانداز خارقالعادهای دربارۀ تشویشهای مردم در دوران نازیها به دست میدهد. اما تشویش عمومی، ویژگیِ زندگی امروز ما هم هست. آیا زمانۀ ما هم کابوسهای خاص خودش را دارد؟
نیویورک ریویو آو بوکس — شارلوته بِرات، خبرنگار جوانی که در هفتهنامۀ دای ولتبونه اخبار مربوط به زنان و سایر ابعاد حیات اجتماعی و سیاسی آلمان را گزارش میکرد، سال ۱۹۰۷ در شهر فُرستِ آلمان، نزدیک مرز لهستان، متولد شد. برات یهودی و کمونیستی متعهد بود، ازاینرو ناگهان در ۱۹۳۳ از کار برکنار شد. همزمان با خیزش جنبش نازی، کابوسهای هر شب او نیز آغاز شد.
او کنجکاو بود بداند آیا دیگران نیز چنین خوابهایی میبینند یا نه، پس مخفیانه جویای کابوسهای مردم شد: «من همیشه بدون افشای نیت خود از خیاط محل، همسایهها، خاله یا عمه، شیرفروش و دوستانم سؤال میکردم». او از مردم دربارۀ کابوسهایشان سؤال پرسید، چراکه «باید این خوابها برای نسلهای آینده حفظ شوند» و او پیش از فرار به نیویورک در ۱۹۳۹ صدها نمونه از این کابوسها را یادداشت کرد. برات در نیویورک آرایشگر مهاجران شد و گاهی با رفیق خود، هانا آرنت، اوقاتی را سپری میکرد.
او سرانجام در ۱۹۶۶ یادداشتهایش را سامان داد، کابوسها را براساس موضوع طبقهبندی کرد، تعلیقات خود را مختصراً افزود و فصول کوتاه کتاب را با سرنوشتههایی از افرادی چون کافکا، برشت و خودِ آرنت قوت داد. او بر این مجلد کمحجم عنوان …
