والمارت نماد ارزانی و دسترسی همگانی به کالاهای ضروری است. مدافعان آن معتقدند که این فروشگاه زنجیرهای موهبتی برای خانوادههای فقیر و طبقۀ متوسط است. اما مطالعات جدید نشان میدهد این غول خردهفروشی به هر منطقهای که پا میگذارد باعث افزایش فقر میشود. ظاهراً والمارت، با فشار بر تأمینکنندگان، آنها را مجبور به کاهش دستمزد کارگران و اخراج نیروی انسانی میکند. پس آیا همچنان ارزانیِ آن به نفع مردم است؟ پاسخ این سؤال شاید نگاهمان را به مفهوم رفاه اقتصادی تغییر دهد.
آتلانتیک — هیچ شرکتی بهاندازۀ والمارت بر اقتصاد آمریکا تسلط ندارد. این شرکت هم بزرگترین کارفرمای خصوصی آمریکاست، که به پرداختهای ناچیزش معروف است، هم بزرگترین خردهفروشی آمریکا، که به قیمتهای پایین مشهور است. به این معنا، تسلط آن نشاندهندۀ پیروزی ایدهای است که طی نیم قرن اخیر هدایتگر بسیاری از سیاستگذاریهای آمریکا بوده است: پایینبودنِ قیمتها برای مصرفکننده معیار اصلی سلامت اقتصادی است، معیاری حتی مهمتر از نرخ پایین بیکاری و دستمزدهای بالا. در واقع، بسیاری از مدافعان والمارت معتقدند که این شرکت موهبتی برای خانوادههای فقیر و طبقۀ متوسط است، چون به این خانوادهها کمک میکند با خرید از آنجا سالانه هزاران دلار پسانداز کنند.
اخیراً، دو مقالۀ پژوهشی این نظریه را به چالش کشیدهاند. در این مقالهها با استفاده از روشهای مبتکرانه به نتیجه رسیدهاند که هزینههایی که والمارت با کاهش درآمدها و افزایش بیکاری بر جامعه تحمیل میکند بیش از صرفهجوییهایی است که برای خریداران فراهم میآورد. درمجموع، حضور والمارت در هر منطقهای فقری به بار میآورد که غیابش به بار نمیآورد. بنابراین، گاهی قیمت مصرفکننده ملاکی ناقص، و حتی …
