آیا دزدان دریایی شورشیان رهاییطلبی بودند که نظم مدرن را به چالش میکشیدند، یا همپیمانان پنهان آن؟ از نظر دانیل ایمروار، نویسنده و مورخ، دزدان دریایی صرفاً شورشیانی افسانهای و بیقانون نبودند، بلکه نقشی کلیدی در تقویت زیرساختهای استعماری ایفا کردند. ایمروار ضمن بررسی چند کتاب تاریخی جدید دربارۀ دزدان دریایی، از رابطۀ پیچیدۀ آنها با قدرتهای استعماری میگوید؛ از غارت کشتیها و ایجاد مناطق خودمختار گرفته تا نقششان در پیشبرد تجارت جهانی و شکلگیری سرمایهداری اولیه.
نیویورکر — اقیانوس مکانی دورافتاده و خطرناک است، بهخصوص اگر سوار بر کشتی چوبیِ مستعدِ نشتی باشید که پر از بار شکر، ابریشم و تریاک است، مثل بازرگانانی که در سال ۱۶۹۸ با کشتی «کودا مرچنت»[۱] در اطراف دماغۀ جنوبی هند دریانوردی کردند. مطمئناً آنها وقتی کشتی جنگی عظیمی با سیوچهار توپ آماده را دیدند که بهسمتشان میآمد، وحشت کردند -یا اگر پرچم فرانسه را روی آن نمیدیدند، وحشت میکردند. کشتی کودا مرچنت سندی داشت که با خطی زیبا نوشته شده بود و عبور امن از فرانسه را تضمین میکرد. کشتیهای فرانسوی تهدید به حساب نمیآمدند، حتی ممکن بود حفاظت، اطلاعات یا تدارکات در اختیارشان قرار دهند.
کودا مرچنت قایقی را با یک توپچی فرانسوی فرستاد که حامل مجوز عبور بود. اما وقتی سوار کشتی جنگی شد، آنها پرچم دیگری را برافراشتند: پرچم انگلیس. توپچی خیلی زود متوجه شد این تله است. کشتی متعلق به فرانسه نبود، بلکه «ادونچر گالی»[۲] متعلق به کاپیتان ویلیام کید بود. و مذاکرهای در کار نبود. این یک دزدی بود.
این غنیمت برای کاپیتان کیدْ بزرگ و متحولکننده بود، غنیمتی که پیشبینی میکرد «سروصدای زیادی در انگلستان به پا کند». حق با او بود. کید به …
