کشورهای ثروتمند جهان، بهشکل بسیار شایانتوجهی، بیشتر از کشورهای فقیر به محیط زیست آسیب میزنند. مثلاً سرانۀ انتشار گازهای گلخانهای در ایالات متحدۀ آمریکا ۷۵ برابر مالی است. اما وقتی بحرانهای اقلیمی از راه میرسند، زندگی اهالی مالی خیلی بیشتر از آمریکاییها تحت تأثیر قرار میگیرد. آدام توز، تحلیلگر سرشناس، میگوید برای فهم پیچیدگیهای منحصربهفرد بحران اقلیمی امروز، باید به این دست نابرابریها توجه کنیم: نابرابری در پذیرش مسئولیت، نابرابری در تأثیرپذیری از بحران و نابرابری در بهرهمندی از منابع برای حل بحران.
گاردین — اگر به نقشهٔ اقلیمیِ جهان در پنجاه سال آینده نگاه کنید، نوار گرمای شدیدی را میبینید که دورتادور زمین را فرا گرفته است. مدلسازیهای اقلیمی سال ۲۰۲۰ نشان میدهد که تا نیم قرن آینده حدود ۳۰ درصد جمعیت جهان یا مجبورند مهاجرت کنند یا دستکم در مناطقی با میانگین دمای بالای ۲۹ درجۀ سانتیگراد زندگی کنند، دمایی که بهطرز تحملناپذیری گرم است. در حال حاضر، حداکثر ۱ درصد سطح زمین به این گرماست، که آن هم بخشهای خالیازسکنهٔ صحرای بزرگ آفریقا است.
انتظار میرود طی دهههای آینده شاهد سریعترین رشد جمعیت در مناطقی از جهان باشیم که بیشترین آسیب را از گرمایش جهانی میبینند -و همین وخامت اوضاع را دوچندان میکند. اما این مناطق، طبق روندهای کنونی و بهرغم رشد سریع جمعیتشان، کمترین سهم را در انتشار گازهای گلخانهای، که عامل فاجعهٔ اقلیمیاند، خواهند داشت. نابرابری بهحدی شدید است که نیمۀ کمدرآمد جمعیت جهان -۴ میلیارد نفر- فقط ۱۲ درصد از کل گازهای گلخانهای را منتشر …
