آمریکا سالهاست خود را «مهد دمکراسی » معرفی میکند، اما دمکراسی در این کشور همیشه مخالفان فراوانی هم داشته است که ستایندۀ دیکتاتورهایی مثل هیتلر و موسولینی بودند که بدون تعارف و رودربایستی دشمنانشان را سر به نیست میکردند. جیکوب هالبران، روزنامهنگار مشهور آمریکایی، در کتابی جدید به تاریخ این جریانهای غیرلیبرال در آمریکا و تأثیرشان بر فضای سیاسی این کشور میپردازد. هایلبران میگوید ستایش این آمریکاییان از دیکتاتورهای خارجی معمولاً راهی بود برای نشاندادن مخالفتهایی که با سیاستهای داخلی در آمریکا داشتند.
نیو ریپابلیک — برای آمریکاییهایی که سیاست را با ریاستجمهوری کلینتون و اوباما، «پایان تاریخ»[۱] و ظهور بازار آزاد و لیبرال دمکراسی بهمثابۀ صورت غایی حکومت شناختهاند، پذیرفتنِ بهقدرترسیدنِ دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۶ همچنان دشوار است. در هشت سال اخیر، در باب زمینههای تاریخی پدیدۀ ماگا[۲] فراوان نوشتهاند.کلیدواژۀ همۀ این نوشتهها نیز «تاریخی» بوده است. کتابهای قطور و پرطرفداری که در این زمینه منتشر شدهاند، از پیشدرآمد[۳] اثر ریچل مَدو گرفته تا آثار تخصصیتری مثل یاران آمریکایی هیتلر[۴] از بردلی هارت یا اتحاد مطبوعاتی:شش غول مطبوعاتی که هیتلر را به قدرت رساندند[۵] از کاترین اولمستِد، جای تردیدی باقی نگذاشتهاند که تمایلات فاشیستی در فاصلۀ پایان جنگ جهانی اول تا آغاز جنگ جهانی دوم در ایالات متحده رواج داشته است.
آنچه در این هشت سال جایش خالی بوده است، نقشۀ راهی است که بین آن دوران و ظهور مجدد سیاستهای غیرلیبرالِ علنی در زمان حال ارتباطی بیابد. حتی بر خوانندۀ پیگیر هم حرجی نیست که نداند از سال ۱۹۴۱ تا ۲۰۱۶ بر سر آنهمه طرفدار آمریکایی هیتلر و موسولینی چه آمد. جیکوب …
