دو دهۀ پیش، اگر روزنامهنگار آمریکایی از بیهودگی حملۀ ایالات متحده به عراق حرفی میزد او را بهعنوان مدافع صدام محکوم میکردند و حتماً این کار باعث مرگ حرفهایاش میشد. اما امروز که آن احساسات فروکش کرده استیو کول، روزنامهنگار سرشناس، کتابی نوشته است که روایتی تازه از روابط صدام با دولتهای ایالاتمتحده به دست میدهد. تلۀ آشیل، کتاب جدید استیو کول، مثل فنجانی قهوهٔ غلیظ برای فردی سیاهمست است: آن سیاهمست تشکیلات سیاست خارجی ایالات متحده است که نخست خود را متقاعد کرد صدام تهدیدی جدی برای منافع ایالاتمتحده است و بعد خود را متقاعد کرد که حمله به عراق خطایی بود که میتوان بهراحتی آن را فراموش کرد.
واشنگتن پست — اگر استیو کول، روزنامهنگار بزرگ، کتاب جدیدش یعنی تله آشیل را در سال ۲۰۰۲ مینوشت، این کار باعث مرگ حرفهایاش میشد. در آن صورت، دقتی که در این کتاب به کار بسته است، فروتنی وی در تحلیل و بیزاری صریح و بهجای او از صدام حسین هیچیک دیگر مهم نبودند. او را بهعنوان کسی که از صدام حسین دفاع میکند محکوم میکردند، شاید هم بهعنوان کسی که به سندرمی مبتلاست که در آن دورانِ سانسور به آن «سندرم دیوانگی بوش» میگفتند، زیرا کتاب تله آشیل تصویری واقعی از صدام نشان میدهد، نه کاریکاتور.
کتاب کول بر اسناد عراقی که تازه ترجمه شدهاند مبتنی است، در نتیجه ممکن نبود در آن سال نوشته شود و احیاناً مانع بروز جنگ شود. اما موفقیت این کتاب حاصل تصمیم کول برای بررسی مجدد توهمات صدام و چهار دولت ایالات متحده بود که یکدیگر را تقویت میکردند. یک دهه پس از فروکشکردن احساسات مرتبط با عراق، این کتاب مانند فنجانی قهوهٔ سیاه و غلیظ برای فردی سیاهمست عمل میکند. آن سیاهمست تشکیلات سیاست خارجی …
