نروژ، با کوهستانهای ناهموار، زمستانهای سخت و طولانی و جمعیت پراکنده، بهنظر کشور مناسبی برای انقلاب خودروهای برقی نمیرسد، بهویژه اینکه صنعت نفت قدرتمندی دارد و سومین صادرکنندۀ بزرگ گاز طبیعی نیز هست. بااینحال، در ژانویۀ ۲۰۲۳ بیش از ۹۰ درصد وسایل نقلیۀ شخصی که در این کشور خریداری شده برقی بودهاند و نروژیها میخواهند این عدد را در سال ۲۰۲۴ به ۱۰۰ درصد برسانند. این تحول ناگهانی نبود، اما این کشور چطور توانسته تا این حد در زمینۀ خودروهای برقی از دیگران جلو بزند؟
گاردین — من، درحالیکه ادای یکی از سلبریتیهای جذاب دهۀ ۱۹۸۰ را درمیآورم، بیرون خانۀ پادشاه در کنار مردی به نام هارالد و یک خودروی برقی روی برفها زانو زدهام. احتمالاً این موقعیت نیاز به کمی توضیح بیشتر دارد.
هرچند پادشاه نروژ هم اسمش هارالد است، اما این هارالد آن هارالد نیست، بلکه از سر اتفاق الان بیرون اقامتگاه پادشاه قرار داریم که عمارت قرمز زیبایی است. من به شهر استاوانگر آمدهام تا دریابم، در دنیایی که حملونقل حدود ۲۰ درصد از سهم انتشار دیاکسید کربن را به خودش اختصاص داده، نروژ چطور توانسته در استفاده از خودروهای برقی در جهان پیشتاز باشد. در سال ۲۰۲۳ معادل ۸۲.۴ درصد وسایل نقلیۀ خصوصی که در این کشور به فروش رفته برقی بودهاند. در ماه ژانویه این عدد معادل ۹۲.۱ درصد بوده است. هدفشان این است که این عدد را تا سال آینده به ۱۰۰ درصد برسانند.
در همین اثنا، در بریتانیا، شروع ممنوعیت فروش خودروهای جدید بنزینی و گازوئیلی بهتازگی از ۲۰۳۰ به ۲۰۳۵ موکول شده است. تنها ۱۴.۷ درصد از خودروهای جدید ثبتشده در ماه ژانویه در آنجا برقی بودهاند. وضعیت در اتحادیۀ اروپا حتی از این هم بدتر است: ۱۰.۹ درصد از خودروهای فروختهشده در …
