عقیدۀ رایجی وجود دارد که هرچه طبیعیتر زندگی کنیم، سالمتر خواهیم بود و اگر هم بیمار شدیم، دارویهای طبیعی کمخطرترین راه درماناند. درمقابل، قرصها و آمپولهایی که نمیدانیم چطور ساخته شدهاند، و دکترهایی که اصطلاحات و حرفهایشان را نمیفهمیم خطرناکاند. یک متخصص دینپژوهی معتقد است این وسواس ما به «طبیعیبودن» نوع جدیدی از اعتقاد دینی است: مذهبِ خداانگاریِ طبیعت، مذهبی که البته رواجیافتنش بیربط به فاصلهگرفتنِ افراطی پزشکی و داروسازی از دغدغههای مردم معمولی نبوده است.
نیشن — در سال ۲۰۱۰، برایان کلمنت، از مدیران اصلی «مؤسسۀ سلامت بقراط» [۱]، در سخنانی گفت «ما ایستگاه پایانی هستیم. ما انواع سرطانهای پیشرفته، غالباً در مراحل ۳ یا ۴، را شکست دادهایم، آنهم درحالیکه پزشکان دستکم یکچهارم از بیمارانی که به ما مراجعه میکنند را جواب کردهاند». کلمنت بارها مدعی شده که با استفاده از رژیمهای خامگیاهخواری و انواع دیگر روشهای درمان جایگزین توانستهاند به هزاران بیمار سرطانی کمک کنند روند بیماری خود را «معکوس» سازند یا کاملاً «درمان» شوند. در ویدئویی از او، کلمنت در پاسخ به اینکه چه امراضی را میتواند از طریق رژیمهای گیاهی درمان کند با اطمینان کامل پاسخ میدهد «هر نوع بیماریای را که میشناسیم».
درسال ۲۰۱۸، وقتی آلن لِوینوویتز برای مصاحبه با کلمنت به بازدید مجموعۀ سرسبز و مجلل مؤسسۀ بقراط در وِست پالم بیچ فلوریدا رفت، کلمنت -لااقل تا حدی- از برخی از ادعاهای خود عقب کشیده بود. لِوینوویتز توضیح میدهد که، «بهدلیل مشکلات حقوقی، کلمنت در مصاحبههای عمومی خود بارها تأکید کرده که روشهای او نه ‘شفابخش’ هستند و نه ‘درمانگر’». بااینحال، وقتی صحبتهایشان به پایان میرسد، …
