زندگی روزمرۀ ما دارد در صابون غرق میشود. آداب و رسوم بهداشتی از ما میخواهند مدام خودمان را بشوییم و از هر چیزی که شاید آلوده باشد بگریزیم. مت ریکتل، گزارشگر برندۀ جایزۀ پولیتزر، در کتاب جدید خود، میپرسد آیا این حد از تمیزی بیش از آنکه نتیجۀ علم باشد حاصل تبلیغات کمپانیهای شوینده نیست؟ این سؤال وقتی جدیتر میشود که بدانیم در دهههای اخیر آلرژیها و بیماریهای خودایمنی، که احتمالاً به تمیزیِ افراطی ربط دارند، سر به فلک کشیدهاند.
نیویورک تایمز — آیا خوب است که انگشت توی دماغتان کنید؟
نخندید. این سؤال از منظر علمی قابل توجه است.
آیا برای بچههایتان بهتر است که انگشت توی دماغشان کنند؟ آیا بهتر است خاک بخورند؟ شاید. بدنتان باید بداند کدام چالشهای ایمنی در محیط پیرامونش پرسه میزنند.
آیا بهتر است از صابونهای ضدباکتری یا ضدعفونیکنندههای دست استفاده کنید؟ خیر. آیا بیشازحد آنتیبیوتیک مصرف میکنیم؟ بله.
دکتر مگ لمن، متخصص امراض پوست در شهر دِنور که بیماران مبتلا به آلرژی و اختلالات سیستم ایمنی را معالجه میکند، میگوید «به بیمارانم میگویم وقتی غذایی کف اتاق ریخت، لطفاً بردارید و بخوریدش».
«صابونهای ضدباکتری را دور بریزید. خودتان را ایمن کنید! اگر واکسن جدیدی آمد، بدوید و بزنید. هر واکسنی که بوده به بچههایم زدهام. و اشکالی هم ندارد اگر خاک بخورند».
نسخۀ دکتر لمن برای بهبود سیستم ایمنی به همینها خاتمه پیدا نمیکند. او میگوید «نهتنها باید انگشت توی دماغتان کنید، بلکه بهتر است آن را بخورید».
او با کمی شوخطبعی به این حقیقت اشاره میکند که سیستم ایمنی ما اگر تعامل منظمی با دنیای طبیعی نداشته باشد، مختل میشود.
دکتر لمن میگوید «سیستم ایمنی ما باید مشغول باشد. طی میلیونها سال …
