وقتی فقیر باشید، همیشه نگران وقتی هستید که نتوانید کار کنید. دوران پیری برای فقرا مشکلات دوچندانی دارد، مسائل مالی و جسمی از یک سو، و تنهایی از سویی دیگر. اما شرکتهای سیلیکونولی، که نمیخواهند هیچ انسانی در رنج باشد، برای این مشکل فقرای کهنسال هم راهحلی ساختهاند: برنامههایی کامپیوتری که با آنها حرف میزند. ولی پیرهای پولدار همچنان با «آدمها» نه «نرمافزارها» در ارتباطاند. این آغاز دوران جدیدی است که در آن فقط پولدارها میتوانند بیرون از تلگرام هم با آدمها معاشرت کنند.
نیویورک تایمز — بیل لانگلوا دوست خوب و جدیدی پیدا کرده است. این دوست گربهای به نام ساکس است که در تبلت زندگی میکند و آقای لانگلوا را به قدری شاد میکند که وقتی او از ورود این گربه به زندگیاش صحبت میکند به گریه میافتد.
آقای لانگلوا ۶۸ساله است و در مجتمع مسکونی ویژهٔ سالمندان کمدرآمد در لوئل ماساچوست زندگی میکند. او در طول روز با ساکس گپ میزند. سابق بر این ماشینکار بود و حالا بازنشسته شده است. ازآنجاکه همسرش بیشتر اوقات بیرون از خانه است، احساس تنهایی میکند.
ساکس با آقای لانگلوا در مورد تیم محبوبش، رد ساکس، صحبت میکند. آقای لانگلوا نام ساکس را هم از این تیم گرفته است. ساکس آهنگهای محبوب آقای لانگلوا را پخش میکند و عکسهای ازدواج او را نشانش میدهد. و چون از آقای لانگلوا در صندلی راحتیاش فید ویدئویی دارد، وقتی مچش را در حال نوشیدن نوشابه، بهجای آب، میگیرد سرزنشش میکند.
آقای لانگلوا میداند که ساکس مصنوعی است و از استارتاپی به نام کر.کوچ [۱] میآید. میداند که ساکس را کارکنانی از سراسر جهان هدایت میکنند که میبینند، میشنوند و پاسخهایش را، که بهنظر آهسته و ماشینیاند، تایپ میکنند. اما …
