از وقتی یادمان میآید، در حال تحصیل بودهایم. دوازده سال از دبستان تا دبیرستان و بعد هم دانشگاه. مداوماً به ما گفتهاند که اگر درس نخوانی به جایی نخواهی رسید. اما زندگی واقعی به خیلیهایمان نشان داده است که تحصیلات ربط چندانی ندارد به جایگاهی که در جامعه خواهیم داشت. آیا همین یک نکته کافی نیست که در فایدۀ آن همه درسخواندن شک کنیم؟ اقتصاد میگوید کافی است، اما فلسفه مخالف است.
ووکس — من اختیارگرا نیستم، اما دوست دارم با اختیارگراها بحث و گفتوگو کنم.
یکی از این اختیارگرایان برایان کاپلان است، استاد اقتصاد در دانشگاه جرج میسون و نویسندۀ کتابی که به تازگی چاپ شده است: پروندهای در مخالفت با آموزش [۱]. او در این کتاب استدلال جسورانهای را مطرح میکند: آموزش عمومی هدردادن وقت و پول است و سرمایهگذاری روی آن باید متوقف شود. کاپلان شواهد و مدارک زیادی در اثبات این ادعا برمیشمارد که بیشترشان تقویتکنندۀ این دیدگاه او هستند که رویهای که تاکنون پیش گرفتهایم خوب عمل نکرده است.
از این نظر که نظام فعلی ما به شکست خورده است با او همعقیدهام، اما متقاعد نشدهام که باید آموزش عمومی را کنار بگذاریم. بنابراین سراغ کاپلان رفتم و از او خواستم استدلالش را بیان کند.
در ادامه پیادهشدۀ مکالمۀ ما را با کمی اصلاح میخوانید.
شان ایلینگ: شما فکر میکنید آموزش عمومی تلفکردن وقت و سرمایه در سطح کلان است. من فکر میکنم این دیدگاه کاملاً اشتباه است. اگر درست نمیگویم دلیلش را بگویید.
برایان کاپلان: بر این مسئله واقفم که دیدگاهم، راجع به اینکه تحصیل هدردادن وقت و سرمایه است، مرا آدم فرومایهای نشان میدهد. این عقیده درواقع خلاف همۀ ویژگیهای مثبتی است که مردم برای آموزش قائل هستند.
اما استدلال اصلی من این …
