وایرد — ساختمان پژوهشهای رسانه، واقع در کالج کویینز، بنایی کوچک و تاریک با سقفهایی کوتاه و راهروهایی باریک است. بیش از یک قرن از ساخت این بنا بهعنوان مدرسۀ شبانهروزی برای پسران اصلاحناپذیر میگذرد، درحالیکه جوّ حاکم بر فضا از بیاعتنایی و عدم رسیدگی سابق حکایت میکند. یک روز کاری در ژانویه، برای ملاقات با راشکاف که اینجا تدریس میکند، پا به این مکان میگذارم. در میان پشتهای از کاشیها که از سقف روی زمین افتاده، مرا بهسمت دفترش در گوشۀ طبقۀ اول هدایت میکند. پوشش وایفای در اتاق یکدست نیست، پس با استفاده از آداپتور اترنت لپتاپش را به دیوار وصل میکند. تنها شاهد بر اینکه سفری در زمان به دهۀ ۹۰ میلادی نداشتهایم آن است که کلاس شروع شده، اما هیچ دانشجویی اینجا حاضر نیست، درعوض راشکاف لپتاپش را باز میکند و صفحهای متشکل از مربعهای سیاه بدون چهره ظاهر میشود.
این جلسه درواقع جلسۀ اول از دورۀ اقتصاد دیجیتال است که رمزارزها، اِناِفتیها و بلاکچین را شامل میشود. راشکاف در سازگارشدن با زوم خوب عمل کرده و مشخصات ظاهریاش، یعنی موهای خاکستریِ کوتاه و پیراهن یقههفتِ مشکی، منطبق بر تمام مشخصاتی است که از یک استاد ۶۲ساله در حوزۀ مطالعات رسانه انتظار داریم. مایۀ افسوس است که دانشجویانش، که عمدتاً از مقطع کارشناسی هستند، نمیتوانند اینها را تماموکمال ببینند و تحسین کنند. سخنرانی درسیِ پرشور او شروع میشود و نیم ساعت طول میکشد، درحالیکه تنها سه نفر از دانشجویانش دوربین خود را روشن کردهاند. او مُصرانه از دانشجویانش میخواهد به این توجه کنند که پول سازهای اجتماعی است. در همان حال که اسکناس دلاری درمیآورد و روبهروی صفحۀ لپتاپ تکان میدهد، میگوید «این پول نیست. این …
