عید آن سالها
خانم طاهره سجادی از خاطرات خود در عید آن سالها میگوید:
«بهار را بايد با كمترين اشارهها و نشانهها درک میكرديم. صدای نالهای نمیآمد. اگر هم میآمد، گاهی از دور. حساب زمان از دست در رفته بود. همين قدر كه كمتر میلرزیدیم و كمتر سردمان میشد، میفهمیدیم كه بهار در راه است. انگار نگهبانها هم كمي مهربانتر میشدند. خيلیها به مرخصي میرفتند و از شكنجههای دردناک قبل، آن قدرها اثری نبود.
ای كاش آدمها دلهايشان را هم مثل خانههايشان، خانه تكانی كنند.»
بوی عیدی!
علامت ديگری كه نشان میداد عيد شده است، دادن ملاقات …
