گاردین — در مسابقات تنیس آزاد ۲۰۲۱ استرالیا و آمریکا، بهجای تمام داورانِ خط، دستگاه گذاشته بودند. این کار از بسیاری جهات گریزناپذیر بود. این ماشینها هم دقیقتر از انسانها اعلام میکنند که توپ داخل یا خارج است، و هم میتوانند طوری برنامهریزی شوند که این کار را با صدایی انسانگونه انجام دهند تا بازیکنان گیج نشوند. طنین جیغمانند و مرموز «بیرون» که از جایی نامعلوم در زمین بازی پخش میشود کمی هراسانگیز است (در تنیس آزاد استرالیا، دستگاهها برنامهریزی شدهاند تا با لهجۀ استرالیایی صحبت کنند) اما، نسبت به وقفههایی که بهدلیل بررسی مجدد تشخیص نادرست روی میدهند، بسیار کمتر آزاردهنده و بهمراتب اطمینانآورتر است. کمی زمان لازم است تا همه به آن عادت کنند.
در سال ۲۰۱۰ گزارشهایی منتشر شدند که هدفشان شناسایی مشاغلی بود که، در اثر اتوماسیون، بیشتر در معرض نابودی قرار داشتند. در این میان، داوران ورزشی معمولاً در صدر فهرست قرار میگرفتند (شناختهشدهترین این پژوهشها، که کارل بندیکت فری و مایکل آزبورن در سال ۲۰۱۷ انجام دادند، ۹۸ درصد احتمال میدهد که، طی ۲۰ سال، داوری ورزشی بهتدریج توسط رایانهها حذف خواهد شد). باوجوداین، این کار امری انسانی است که تنها و مهمترین شرط موفقیت در آن توانایی رسیدن به پاسخ درست است: داخل یا بیرون؟ گل یا آفساید؟ درست یا خطا؟ اینها تصمیمهایی هستند که میبایست توسط هوشی دقیق تأیید شوند. فناوری، برای رسیدن به پاسخهایی بهمراتب بهتر نسبت به انسان، لزوماً نباید پیشرفتهترین باشد. سیستمهای چشم شاهین نزدیک به ۲۰ سال است که بهتر از چشم انسان عمل کردهاند. این سیستمها بهصورت رسمی در سال ۲۰۰۶ برای تشخیص داخل یا بیرون بودن توپ در تنیس، در سال ۲۰۰۹ برای …
