۱
صبح دوشنبهروزی در ماه آوریل، سَم آلتمن در دفتر اُپناِیآی در سانفرانسیسکو نشست و دربارۀ هوش مصنوعی خطرناکی با من صحبت کرد که شرکتش ساخته اما هرگز منتشر نخواهد کرد. کمی بعد گفت کارمندانش خیلی شبها نمیتوانند پلک روی پلک بگذارند، بس که نگراناند مبادا بدون درکِ خطرها هوشهای مصنوعیای را منتشر کنند. پاهایش را روی لبۀ صندلی اداریاش گذاشته بود و ظاهری خونسرد داشت. هوش مصنوعی قدرتمندی که شرکتش در ماه نوامبر منتشر کرد طوری توجه جهانیان را به خود معطوف کرد که در تاریخ اخیرِ فناوری سابقه نداشت. در بعضی محافل، گلایههایی وجود داشت دربارۀ کارهایی که چتجیپیتی هنوز نمیتوانست خوب انجام بدهد و در بعضی دیگر از محفلها از آیندهای که این فناوری رقم میزد ابراز نگرانی میکردند، اما آلتمن عین خیالش نبود؛ لحظه را لحظۀ پیروزی میدانست.
میگفت کاری به این ندارد که هوش مصنوعی درنهایت چه خطراتی ممکن است داشته باشد، و اصلاً و ابداً از انتشار چتجیپیتی پشیمان نیست. بالعکس، آن را یک خدمت عمومی بزرگ میداند: «میتونستیم فعلاً صداش رو درنیاریم و تا پنج سال دیگه هم همینجا توی ساختمانمون روش کار کنیم. اونوقت یک چیزی ساخته میشد که همه از تعجب شاخ دربیارند». اما مردم در آن صورت نمیتوانستند آمادۀ بهتزدگیِ بعدش باشند، پیامدی که به نظر آلتمن «تصورش هم بهشدت ناخوشایند است». او معتقد است مردم به زمان نیاز دارند تا با این فکر کنار بیایند که شاید بهزودی با هوش جدید و قدرتمندی همزیستی کنیم که همهچیز را، از کار گرفته تا روابط انسانی، از نو خواهد ساخت. چتجیپیتی نوعی اعلانِ هدف بود.
سال ۲۰۱۵، آلتمن، ایلان ماسک و چند پژوهشگر برجستۀ حوزۀ هوش مصنوعی اُپناِیآی را تأسیس کردند چون باور داشتند هوش …
