هوش مصنوعی هیچ‌وقت از مخترعانش باهوش‌تر نخواهد شد

وبلاگ فرانسوآ شوله — سال ۱۹۶۵، آی. جِی. گود برای نخستین بار مفهوم «انفجار هوش» را در رابطه با هوش مصنوعی مطرح کرد:

ماشین فوق‌هوشمند ماشینی است که می‌تواند از تمام فعالیت‌های فکری هر انسانی، ولو بسیار مبتکر، پیشی بگیرد. ازآنجاکه طراحی ماشین‌ها یکی از این فعالیت‌های فکری است، ماشین فوق‌هوشمند می‌تواند ماشین‌های بهتری طراحی کند؛ آنگاه بی‌گمان «انفجار هوش» پیش می‌آید و هوش انسان از قافله جا می‌ماند. بدین‌ترتیب، بعد از نخستین ماشین فوق‌هوشمند، انسان دیگر نیاز نیست چیزی اختراع کند، به شرطی که ماشین به حدی مطیع باشد که به ما بگوید چگونه بر آن لگام بزنیم.

حالا پس از دهه‌ها، مفهوم «انفجار هوش» (که باعث ظهور ناگهانی «ابرهوش» و در نتیجۀ آن پایان گونۀ انسان خواهد شد) در اجتماع اهالی هوش مصنوعی رواج یافته است. رهبران کسب‌وکارهای پرآوازه آن را خطری مهم می‌دانند، خطری به‌مراتب مهم‌تر از جنگ هسته‌ای و تغییرات اقلیمی. دانشجویان تحصیلاتِ تکمیلی رشتۀ یادگیری ماشین نیز بر این ترس و نگرانی صحه می‌گذارند. در سال ۲۰۱۵، یک نظرسنجی ایمیلی از پژوهشگران هوش مصنوعی صورت گرفت و ۲۹ درصد پاسخ‌دهندگان گفتند انفجار هوش «محتمل» یا «بسیار محتمل» است. ۲۱ درصد دیگر نیز آن را امکانی جدی دانستند.

فرض اساسی این است که، در آیندۀ نزدیک، نخستین «هوش مصنوعیِ بذرگونه»[۱] خلق می‌شود که توانایی‌های حل مسئله‌اش کمی از انسان‌ها فراتر است. این هوش مصنوعیِ بذرگونه سپس شروع به طراحی هوش‌های مصنوعی بهتر می‌کند و بدین‌ترتیب یک حلقۀ خودتقویت‌گریِ بازگشتی کلید می‌خورد که سرانجام از هوش انسان کاملاً پیشی می‌گیرد و در مدت کوتاهی با اختلاف از آن جلو می‌افتد. قائلان به این نظریه همچنین هوش را نوعی ابرقدرت می‌دانند که به دارندگانش …