تیموتی اسنایدر مورخی متخصص اروپای شرقی است. اما چند سالی است که دست از کتابهای پر از جزئیات خود برداشته و سبک جدیدی از نگارش را برگزیده است. سبکی که، به یمنِ استقبال بینظیر خوانندگان از آن، لقبهایی مثل «برجستهترین تاریخنگار شر در عصر ما» را برای او به ارمغان آورده است. انتقادی به عمومیکردن درسهای تاریخ نیست، اما جای سؤال است که دقت نظر و ذهن شکاکِ اسنایدر در این کتابهای جدید کجا رفته است؟
نیشن — تیموتی اسنایدر استاد تاریخ دانشگاه ییل است و شهرت دانشگاهی او بهسبب کتابهای تاریخی متنوعی است که دربارۀ اروپای مرکزی و شرقی نگاشته است. اسنایدر از دانشگاه آکسفورد فارغالتحصیل شده و حدوداً به ده زبان متفاوت برای پژوهش مجهز است و آمادگی پرداختن به حوزههای تخصصی مختلف را دارد. نثر زندۀ او جذابیت بالقوۀ آثارش را برای مخاطبان غیردانشگاهی افزایش داده و البته توانایی او در پرداختن به بازههای زمانی و مکانی بسیار گسترده نیز در این امر مؤثر بوده است. در میان آثار اولیهاش، بازسازی ملتها [۱] مهمترین کتاب است که در آن تلاش کرده تکوین ملیتهای لهستانی، اوکراینی، لیتوانیایی و بلاروسی را در حد فاصل سالهای ۱۵۶۹ تا ۱۹۹۹ ترسیم کند، و نقدنویسان دانشگاهی نیز استقبال و تحسین خوبی از آن کردهاند.
اسنایدر طی دهۀ گذشته، با بهرهجستن از اعتبارش در مقام یک تاریخدان، توانست خود را به روشنفکری مردمی تبدیل کند و از نوشتن تاریخهای دانشگاهی به آثار عامهپسندتر روی آورد، بهطوری که در مجلاتی مانند نیو ریپابلیک و نیویورک ریویو آو بوکس مطلب مینویسد و مکرراً در محافل داخلی و خارجی برای سخنرانی حضور مییابد. اولین موفقیت او در زمینۀ کتابهای عامهپسند انتشار سرزمینهای خونین؛ اروپا در میانۀ هیتلر و …
