آستریسک — در سال ۲۰۱۹، حدود ۶۴۸ میلیون نفر در فقر شدید زندگی میکردند و با درآمد روزانۀ ۲.۱۵ دلاری یا کمتر صرفاً ادامۀ حیات میدادند. این ۶۴۸ میلیون نفر ۸.۴ درصد از جمعیت جهان را تشکیل میداد -که نسبت به سال ۱۹۹۰ نشان از بهبود اوضاع داشت؛ در سال ۱۹۹۰، ۳۵.۹ درصد از جمعیت جهان با آن درآمد بخورونمیر به سر میبردند. گرچه فقر شدید کاهش یافته است، در سال ۲۰۱۸، ۸۰ درصد از جمعیت جهان هنوز استاندارد زندگیِ مادیشان کمتر از استاندارد زندگیِ یکسوم مردم ایالاتمتحده بود.
مسئلۀ ناراحتکنندهای که درمورد تداوم فقرِ جهانی وجود دارد این است که میتوان آن را در فاصلۀ یک نسل -دستکم در درون یک کشور- از بین برد. در سال ۱۹۵۳، و پس از جنگ کُره، کرۀ جنوبی دچار فقر شدید شد. جامعۀ آنها سراسر کشاورزی بود و هر آن زیرساختی که ژاپنیها، طی دوران اِشغالشان از ۱۹۱۰ تا ۱۹۴۵، ساخته بودند نابود شده بود. در سال ۱۹۶۰، درآمد سرانۀ کرۀ جنوبی تنها حدود ۱۲۰۰ دلار بود، یعنی کمتر از بنگلادش، نیجریه و بولیوی، و حدود ۶ درصدِ درآمد سرانۀ ایالاتمتحده.
کمی بعد تدریجاً همهچیز تغییر کرد. در سال ۱۹۶۸، نرخ رشد درآمد سرانۀ کرۀ جنوبی ۱۰ درصد افزایش یافت. درآمد سرانه، در طول دهۀ ۱۹۷۰، هر سال بهطور متوسط حدود ۹ درصد رشد کرد و در دهههای ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ چندان از سرعتش کاسته نشد. تا ۱۹۹۵ درآمد سرانۀ کرۀ جنوبی از پرتغال سبقت گرفته بود. در سال ۲۰۰۸ هم از نیوزلند جلو افتاد و پشت سرِ اسپانیا قرار گرفت. در سال ۲۰۲۰، درآمد سرانۀ کرۀ جنوبی تقریباً معادل بریتانیا شد. کرۀ جنوبی نهتنها دیگر کشوری درحالتوسعه نیست، بلکه در بسیاری از عرصهها در رأس ملتهای توسعهیافته قرار دارد.
آنچه در کرۀ جنوبی رخ داد ثابت میکند دگرگونیِ اساسی در …
