مروری بر تحولات جهانی در جنگ جهانی دوم
در گرماگرم آتش جنگ جهانی دوم و در شرایطی که کشورهای ایالات متحده، انگلستان و اتحاد جماهیر شوروی خطر فاشیسم را اصلیترین تهدید میشمردند، ضرورت همکاری و همبستگی مشترکی را احساس کردند که نتیجهاش ایجاد اتحادیهای بود که به اعتقاد بسیاری از ناظران، در سایه دیکتاتوری دوران استالین امری نامحتمل محسوب میشد که امیدی به دوام و قوام آن نداشتند. مجادلات سیاسی و استراتژیک پیشآمده اختلافنظرها را نمایانتر ساخت. پیریزی نظام نوین جهانی بهمنظور پرهیز از شرایط بیثبات آتشبس بیست ساله منتج از نظام بینالمللی ورسای - واشنگتن و جایگزینی تأمین و تضمین صلح و ثبات برای نسلهای متمادی مدنظر دولتهای ضدفاشیست قرار گرفت. سلسله هماهنگیها و تبادلنظرهای فیمابین فراتر از مسائل نظامی، به مسائل سیاسی نیز تسری یافت.
مذاکرات پیشین دولتهای متفق تا اجلاس اصلی
با ورود جنگ به مرحلهای تازه که بهدنبال پیروزی متفقین در شمال آفریقا حاصلشده بود، این امکان فراهم شد که صحنه جنگ به قلمرو یکی از متحدان که از دیگران ضعیفتر بود هدایت شود. نیروهای نظامی ائتلاف ضدفاشیسم، ارتش دول محور را از مناطق اشغالی بیرون کردند و ادامه حمله و تهاجمات متفقین، همکاریهای متمرکز نیروهای نظامی انگلستان - آمریکا و شوروی را میطلبید که لزوم تمدید مذاکرات انگلستان- آمریکا و گاهی شوروی- انگلستان و آمریکا - شوروی را در یک اجلاس سهجانبه در سطح سران، ضروری مینمود. نامهنگاریهای متعدد درخصوص زمان و مکان اجلاس میان وینستون چرچیل (نخستوزیر انگلستان)، فرانکلین روزولت (رئیسجمهور ایالاتمتحده آمریکا) و ژوزف استالین (نخستوزیر شوروی) ردوبدل شد. از ۱۹تا ۳۰اکتبر ۱۹۴۳در مسکو و با پیشنهاد شوروی، …
