نیویورکر — همهچیز از یک تخممرغ شروع شد. در ژانویۀ ۲۰۱۹، یک حساب کاربری به نام world_record_egg@ عکس حاضر و آمادهای از یک تخممرغ قهوهایِ معمولی را در صفحۀ اینستاگرامش گذاشت و با پویشی که راه انداخت کاری کرد تا آن عکس از تمام عکسهایی که پیش از آن در اینترنت منتشر شده بود بیشتر لایک بخورد. تا قبلِ آن، رکورد تعداد لایک متعلق به عکسی اینستاگرامی از استورمی، دخترِ کایلی جِنِر، بود که بیش از هجده میلیون لایک جمع کرده بود. ظرف دَه روز، شمار لایکهای تخممرغ از مرز سی میلیون گذشت. این عکس تا امروز، با سیوپنج میلیون لایک، در صدر جدول باقی مانده است. صاحبان این حساب کاربری، که از اهالی صنعت تبلیغات بودند، بعداً برای ساخت فیلمی بهمنظور آگاهیرسانی دربارۀ سلامت روان به تیم هولو پیوستند. فیلم همان تخممرغ را نشان میدهد که بر اثرِ فشار رسانههای اجتماعی «ترک» خورده است. ماجرای این تخممرغ نمونۀ بارز موفقیت شکلِ خاصی از اینترنتِ امروزی است: اگر برای چیزی -هرچه که باشد- مخاطب انبوه دستوپا کنی، آنوقت میتوانی در چشمبههمزدنی همهاش را با قیمت ارزانتر بفروشی.
کیت آیشهورن، مورخ رسانه و استاد دانشگاهِ نیو اسکول، معتقد است که این تخممرغ اینستاگرامی نمایندۀ چیزی است که ما «محتوا» مینامیمش، واژهای که همیشه همهجا هست اما تعریف چندان روشنی از آن نداریم. کتاب تازۀ آیشهورن محتوا[۱] نام دارد و قسمتی از مجموعه تکنگاریهای مختصر و مفیدِ «دانش بنیادی» انتشارات ام.آی.تی است. او در این کتاب مینویسد محتوا عبارت است از مواد دیجیتالی که «صرفاً با این قصد منتشر میشوند که منتشر شوند». به عبارت دیگر، این نوع محتواها عمداً حالت خنثی دارند تا در فضاهای دیجیتال راحتتر دستبهدست شوند. «ژانر، …
