نیویورک تایمز — اگر در فضای عمومی حذف[۱] شوم، تکلیف دوستانم چیست؟ یک دهه قبل که فیلسوفی عمومی نبودم و فقط برای گروه اندکی از دانشگاهیان مینوشتم، هرگز به ذهنم نمیرسید چنین سؤالی از خود بپرسم. اما اوضاع حالا تغییر کرده است. این روزها، هر کس که چهرهای عمومی دارد باید این احتمال را هم مد نظر داشته باشد که حیثیتش بر باد برود.
چند سال پیش، در جستاری بهصورت گذرا، از اعلام همبستگی اعضای هیئتعلمی با اتحادیههای دانشجویی انتقاد کردم. نمیدانستم این موضوع چقدر حساسیتزاست، و موجی از پیامهای پر از خشم و نفرت و حتی چند مورد تهدید در فضای اینترنت بهسویم سرازیر شد. در کل، اتفاق ناجوری نبود و فقط چند هفته طول کشید، اما در آن زمان فکر و ذکرم را درگیر کرده بود. ضمناً فقط طلیعۀ اتفاقاتی بود که امکان داشت در آینده بیفتد.
روشنترین خاطرهام از آن دوران این است که وقتی مردم در توییتر از من دفاع میکردند حس بسیار خوبی داشت: مرهمی …
