کریتیک — کتاب فوق العادۀ یان لزلی، با عنوان در دام تعارض، راهنمای عصر عصبانیت ماست. ما در روزگاری زندگی می کنیم که، به قول لزلی، «بیشتر و بیشتر حرف می زنیم و کمتر و کمتر گوش می دهیم». گویا همه عصبانی یا رنجیده، یا هم عصبانی و هم رنجیده، هستیم و همواره آماده ایم تا اگر کسی، با نظری نابجا، حریم هویت سیاسیِ منجمدمان را هتک حرمت کرد حمله را شروع کنیم.
لزلی قبول دارد که اختلاف نظر از جمله ضروریاتِ جوامع انسانی است. در گذشته دیدگاه هایمان را معمولاً در میکده ها یا در نامههایی که به روزنامه ها مینوشتیم بیان میکردیم، اما امروز رسانه های اجتماعی خشم را دمکراتیک -و مشروع- ساخته اند. توهین، به ویژه اگر جنبه ای نژادی یا جنسیتی داشته باشد، نابخشودنی ترین گناه زمانۀ ماست. چه شغل ها که با یک ریتوییت، در چشم به هم زدنی، دود می شود و به هوا می رود. گفت وگو، آنطور که ریچل کاسک گفته (و لزلی هم نقل کرده)، به «وضعیت اضطراریِ اثبات هویت» تبدیل شده و درست در محل …
