شاید برای شما هم پیش آمده باشد که وقتی به پزشکی مراجعه میکنید، بیش و پیش از همه، توجهتان به لباس فاخر و ساعت لوکس پزشک و همچنین اشیای تزیینی گرانبهای موجود در مطب او جلب شود. بعضاً، رفتار متکبرانه و سرسرانۀ پزشک را هم به این مجموعه اضافه کنید. چه حسی بهتان دست میدهد؟ جسیکا بارون قواعد کلی تیپ و پوشش و آداب پزشکان را مورد توجه قرار داده، و اعتماد و اقتدار را در رابطۀ پزشک و بیمار کاویده است.
ایان — دشوار بتوان باور کرد که دکترهای مدرن غربی، با بیمارستانهای میلیوندلاری و تجهیزات پیشرفتهشان، اشتراکات زیادی با همتایان باستانیشان داشته باشند. تا قرن نوزدهم، دکترها معمولاً منزلت بهغایت نازلی در جامعه داشتند. از زمان رومیان و در سراسر قرون وسطا، حتی گاهی به رذالتِ چشیدن ادرار بیمارانشان، بهعنوان ابزاری برای تشخیص بیماری، تن دادهاند که القاب «ادرارسنج» [۱] و «ادراربین» [۲] را برایشان به ارمغان آورده بود. این روزها، دکترها عموماً شرایط کاری بهتری دارند، ولی قواعد کلی مربوط به تیپ و پوشش و آداب آنها در کمال تعجب طی ۲۵۰۰ سال گذشته ثابت باقی مانده است.
پس از پلیس و ارتش، بر ظاهر پزشکان بیش از هر صنف دیگری در تاریخ نظارت شده است. (بعید است اتفاقی باشد که هر سه صنف با مرگ و زندگی درگیرند.) در یونان باستان، ملاقات پزشکی در ملأعام اتفاق میافتاد. حتی در خانه نیز معمولاً تماشاگرانی این ملاقات را نظاره میکردند. بیمارستان، بهشکلی که امروز میشناسیم، تا قرن نهم میلادی وجود نداشت …
