کتاب کار من بود

کتاب کار من بود نوشته محمد رحمانی است. کتاب کار من بود یکی از کتاب‌های مجموعه روزگار ایران است که به این می‌پردازد چگونه مشروطه‌خواهی در ایران به کودتا ختم شد.

درباره مجموعه روزگار ایران

کتاب‌های مجموعه روزگار ایران برای عموم علاقه‌مندان به تاریخ معاصر و نه محققان و پژوهشگران، تولید و منتشر می‌شود. متأسفانه سالیانی است که انتشار کتاب‌های تاریخ برای عموم مردم رونق چندانی ندارد؛ با وجود اینکه انتشار چنین آثاری در سال‌های ابتدایی پس از پیروزی انقلاب بسیار رونق داشت و از جهت فراوانی عناوین و شمارگان کتاب‌ها، بسیار مایۀ مباهات بود. .با توجه به مخاطبان، این مجموعه بیشتر بر تاریخ روایی به جای تاریخ تحلیلی تکیه می‌کند. تلاش می‌کند در کنار رعایت گزیده‌گویی و پرهیز از جزئیات و حواشی نامربوط، گفتنی‌های تاریخ پهلوی را از قلم نیندازد. همچنین با منطقی قابل دفاع، دوران پهلوی را به بخش‌های متعددی تقسیم کرده است تا بتواند هر بخش را در قالب کتابی کوچک و ارزان منتشر کند تا خرید و مطالعۀ کتاب‌ها برای علاقه‌مندان آسان‌تر باشد.

این مجموعه برای عموم علاقه‌مندان به تاریخ معاصر تولید و منتشر شده است، نویسنده تلاش کرده است اصول پژوهش حرفه‌ای را رعایت کند. در پژوهش تنها از منابع معتبر و تا حد ممکن کاملا دسته اول استفاده شده و تمام توان خود را به کار گرفته است که همۀ منابع قابل اعتنا را ببیند و چیزی را از قلم نیندازد. همچنین ارجاعات تمامی نقل قول‌ها در پایان هر فصل درج شده و فهرست منابع نیز در انتهای کتاب آمده است.

خواندن کتاب کار من بود را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب کار من بود

سلسلۀ مغول نژاد قاجار با تاج‌گذاری آغامحمدخان در سال ۱۱۷۴ش آغاز و پس از ۱۳۰ سال، در سال ۱۳۰۴ش با عزل احمدشاه به پایان رسید. آغامحمدخان در جنایت زبانزد بود، تا آنجا که تاریخ نویسان آورده‌اند تنها در فقرە مقاومت کرمانی‌ها، به دستور او بیست هزار جفت چشم از حدقه بیرون کشیده شد. با وجود این، اولین شاه قاجار به عنوان معمار ایران امروزی شناخته می‌شود. شاهی که با اقتدار، بعد از سرکوب حکومت‌های ملوک‌الطوایفی تاجگذاری کرد و تنها دو سال بعد، خدمه‌اش او را ترور کردند. دشمنان سرسلسله دار شاهان قاجار را در نوجوانی خصی کرده بودند ، و او فرزندی نداشت. پس برادرزاده‌اش فتحعلی، پس از او شاه قاجار و ایران شد و از ۱۱۷۶ تا ۱۲۱۳ش سلطنت کرد. در عهد او جنگ‌های ایران و عثمانی پایان یافت و جنگ‌های اول و دوم با روسیه روی داد. با وجود اعلام جهاد علما و بسیج نیروهای مردمی، شکست ایران در جنگ با روسیه به عقد عهدنامه‌های گلستان و ترکمانچای انجامید و بخش‌های مهمی از خا ک ایران جدا شد و به تصرف روسیه درآمد. به موجب عهدنامۀ گلستان در سال ۱۱۹۲ش، ایران از همۀ دعاوی خود دربارۀ گرجستان چشم پوشید و بیشتر ایالات قفقاز از جمله دریاچه‌ای دربند، باکو و شیروان را از دست داد و دریای خزر عملا روسی شد. طبق عهدنامۀ ترکمانچای در سال ۱۲۰۶ش نیز، ایران ایالت‌های بیشتری در قفقاز و از جمله ایروان و نخجوان را به روسیه را واگذار کرد و امتیازهای سیاسی همچون حق کاپیتولاسیون اتباع روسیه به رسمیت شناخت. در عوض روس‌ها متعهد شدند بیش از این به خا ک ایران چشم طمع نداشته باشند و بدین ترتیب مرزهای شمال غربی ایران با روسیه تثبیت شد. روس‌ها همچنین بقای خاندان قاجار را تضمین کردند و قرار گذاشتند پادشاهان آیندۀ ایران، پشت‌اندرپشت، فرزندان ذکور پسر و ولیعهد فتحعلی‌شاه یعنی عباس‌میرزا باشند. عباس‌میرزا البته عمرش به دنیا نبود و یک سال پیش از مرگ پدرش مرد و سلطنت را ندید. پس سلطنت به پسر عباس‌میرزا یعنی محمد رسید که پس از مرگ پدربزرگش فتحعلی شاه، در سال ۱۲۱۳ش، به قدرت رسید.