کتاب یک ساتوشی

کتاب یک ساتوشی اثر محمد آذرنیوار و نیما ملک‌پور، راهنمای ورود به دنیای بیت کوین، اتریوم و ارزهای دیجیتال برای مبتدی‌ها است.

درباره کتاب یک ساتوشی

بیت کوین، رمز ارز، بلاکچین و .... همگی از جمله کلمات و اصطلاحاتی هستند که امروزه به شدت به کار می‌روند. افراد به سرمایه‌گذاری‌ در دنیای مجازی رو آورندند و تعداد رمز ارزهایی که بعد از بیت کوین سر برآوردند، روز به روز بیشتر می‌شود. اما این فناوری چگونه کار می‌کند؟ چطور می‌توان به دنیای بیت کوین و اتریوم وارد شد و کار با فناوری رمز ارز و ارز دیجیتال را فراگرفت؟

محمد آذرنیوار و نیما ملک‌پور در کتاب یک ساتوشی، هر آنچه را که لازم است درباره این دنیای جذاب و بدیع بدانید، به شما می‌گویند. در حقیقت می‌توان این کتاب را راهنمایی دانست که به ما کمک می‌کند به دنیای بیت کوین، اتریوم و ارزهای دیجیتال وارد شویم. درباره این اصطلاحات بدانیم و طرز کار این فناوری را به خوبی یاد بگیریم.  

کتاب یک ساتوشی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

یک ساتوشی برای تمام کسانی است که دوست دارند درباره دنیای رمزارزها بدانند و به این دنیای جذاب و آینده‌دار، وارد شوند. 

بخشی از کتاب یک ساتوشی

بلاکچین چیست و چگونه کار می‌کند؟

همان‌طور که در صفحات قبل هم اشاره شد، به‌طور کلی، بلاکچین یک نوع سیستم ثبت اطلاعات و گزارش است. تفاوت آن با سیستم‌های دیگر این است که اطلاعات ذخیره‌شده روی این نوع سیستم، میان همه اعضای شبکه به اشتراک گذاشته می‌شود و با توجه به تکنیک‌های رمزنگاری، امکان حذف و دست‌کاری اطلاعات ثبت‌شده روی بلاکچین عمومی تقریباً غیرممکن است. مفهوم بلاکچین اولین‌بار با پیدایش بیت‌کوین به وجود آمد و پادشاه ارزهای دیجیتال از این راهکار برای ذخیره اطلاعات مربوط به دارایی کاربران بهره برد. برای درک بهتر بلاکچین به مثال زیر توجه کنید:

در یک جمع یکصد نفری، برگه‌ای حاوی یکسری اطلاعات را بالا می‌گیریم و همه با تلفن همراه‌شان از آن برگه عکس می‌گیرند. حالا اگر آن اطلاعات را نابود کنیم یا تغییری در آن بدهیم، دیگر برای آن جمع قابل‌پذیرش نیست، چون آنها یک کپی از نسخه اصلی را دارند، مگر اینکه موبایل همه را بگیریم و آن عکس را حذف کنیم. این جمعی که از آن صحبت کردیم، می‌تواند چندین هزار نفر باشد که در بیت‌کوین، اتریوم و سایر ارزهای بلاکچینی شاهد آن هستیم، یا به‌صورت خصوصی در یک گروه خاص مورد استفاده قرار بگیرد.

علاوهبر بلاکچین‌های عمومی مانند بیت‌کوین و اتریوم، بلاکچین‌ها می‌توانند به‌صورت خصوصی و برای اهداف خاص در یک نهاد یا سازمان هم مورد استفاده قرار بگیرند که به آن «بلاکچین سازمانی» می‌گویند. البته بهعقیده بسیاری از صاحب‌نظران، بلاکچین‌های سازمانی نمی‌توانند هدف اصلی این فناوری، یعنی تمرکززدایی را محقق کنند.

بنابراین، بلاکچین به‌طور کلی نوعی پایگاهداده(دیتابیس) است که برای ثبت داده بدون امکان دست‌کاری یا تغییر، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع، بلاکچین یکی از بهترین راهکارهای موجود برای پیاده‌سازی «دفتر کل توزیع‌شده» است. قبل از پرداختن به جزئیات بیشتر، باید بدانید یک دفتر کل توزیع‌شده چیست.

در علم حسابداری، دفتر کل به محلی گفته می‌شود که در آن اطلاعات مالی از قبیل حساب‌ها، بدهی‌ها، اعتبارات و... مکتوب می‌شوند تا در زمان مشخص بتوان از آنها برای رسیدگی به امور استفاده کرد. در میان مردم به دفتر کل، دفتر حساب‌وکتاب هم گفته می‌شود. انسان‌ها هزاران هزار سال است که از دفتر کل‌ها به شکل‌های مختلف استفاده می‌کنند و مفهوم دفتر کل قدمتی به اندازه خود تاریخ دارد. خوب است بدانید یکی از دلایل اساسی اختراع خط، نوشتن حساب‌های مالی و معاملات افراد روی لوح‌های سنگی بود که نقش دفتر کل را ایفا می‌کردند. با توجه به حافظه نامناسب انسان‌ها در به‌یادسپاری طولانی‌مدت داده‌ها، دفتر کل‌ها به جزء جدایی‌ناپذیری از زندگی ما تبدیل شده‌اند. دولت‌ها، بانک‌ها، مراکز اداری و هر جا که فکرش را بکنید، به‌نوعی از دفتر کل‌ها استفاده می‌کنند.

پس از هزاران سال استفاده از لوح‌های گلی، پاپیروس و به‌خصوص کاغذ، در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ میلادی با ظهور اینترنت و توسعه کامپیوترها، سندهای دیجیتال به‌تدریج به‌عنوان جایگزینی عالی برای پرونده‌های کاغذی مطرح شدند. در ابتدا پایگاه‌های داده اولیه، فهرست‌بندی و حسابداری دنیای کاغذی را تقلید می‌کردند و می‌توان گفت که دیجیتالی‌کردن آنها نیاز به وقت و انرژی بیشتری نسبت به نمونه‌های کاغذی داشت، اما با گسترش زیرساخت‌ها، دیگر استفاده از دفتر کل‌های کاغذی خیلی منطقی به نظر نمی‌رسد، اگرچه عناصر کاغذی ستون‌فقرات جامعه ما هستند؛ پول، مهر و موم، امضای کتبی، صورت‌حساب، گواهی‌نامه و حساب‌وکتاب‌های دفتری.

امروزه ذخیره دفتر کلروی فضاهای کامپیوتری بسیار مرسوم است و روزبه‌روز شاهد از بین رفتن دفترهای سنتی هستیم. صفحات اکسل و پایگاه‌های داده کامپیوتری، در عصر اینترنت نقشی غیرقابلانکار در جامعه انسانی دارند.

در ابتدایی‌ترین سطح، پایگاه‌های داده در یک کامپیوتر مرکزی ذخیره می‌شدند و سایر افرادی که قصد داشتند داده‌ای به آن اضافه کنند، مجبور بودند به همین یک کامپیوتر یا سرور متصل شوند که از نظر امنیت و دسترسی به اطلاعات عملکرد بسیار نامناسبی داشت. یک نفر به کل پایگاهداده دسترسی داشت و می‌توانست آن را از بین ببرد یا اطلاعات ثبت‌شده در آن را تغییر دهد. همچنین، در صورت وقوع مشکل برای کامپیوتر مرکزی، تمام اطلاعات به خطر می‌افتاد. راه‌حل چه بود؟ استفاده از دفتر کل‌های توزیع‌شده.