کتاب روایت نیمه‌ی روز بیست و چهارم

«روایت نیمه‌ی روز بیست و چهارم» رمانی با اقتباس از زندگی شهید شیخ محمدحسن شریف قنوتی به قلم کاوه بهمن است. شهید شیخ شریف قنوتی نیز یکی از آن بزرگ‌مردان تاریخ است که علیه طاغوت زمان به مبارزه برخاست و با شروع جنگ تحمیلی تفنگ به دست گرفته و دوشادوش رزمندگان در خرمشهر جنگید و نخستین شهید روحانی در دفاع مقدس نام گرفت. نویسنده در نگارش این رمان برداشت‌های شخصی و اندکی خیال را با واقعیت‌های زندگی این شهید و خاطرات راویان و نزدیکان او آمیخته است و بخشی از شخصیت‌های اثر هم ساخته ذهن نویسنده هستند: «فرزاد و بالادستی‌هایش خیلی خوب می‌دانستند که پشت آقای قنوتی به مردم شهر گرم است. مردمی که با او و باورهایش هم‌راه شده بودند و همیشه و همه‌جا حمایتش می‌کردند. محکم و استوار پشتش ایستاده بودند و به‌اش پشت‌گرمی می‌دادند. آقای قنوتی هم با همین پشت‌گرمی توانسته بود این شهر و مردمش را همان‌طور که می‌خواست، حفظ کند. همان‌طوری که سالیان سال بود و تغییر چندانی هم نکرده بود هنوز. نگذاشته بودند تغییر زیادی بکند. آقای قنوتی اجازه نداده بود. اجازه نداده بود مردم این شهر هم مثل مردم خیلی از شهرهای دیگر، مثل مردم پایتخت و دیگر شهرهای بزرگ ایران، قطار سلطنتی را سوار شوند و از دروازه‌هایی که شاه اسمش را گذاشته بود "دروازه‌های تمدن بزرگ" عبور کنند. چون معتقد بود که این وعده‌های زرّین را شاه به پشت‌گرمی غربی‌ها، به پشت‌گرمیِ تمدن غرب به آن‌ها داده است. آن هم در ازای گرفتن ایمان‌شان. درست مثل "پیامبر" جبران خلیل جبران، آن‌جا که می‌گوید: دیگران به سوی شما آمده‌اند و وعده‌های زرّینی به ازای ایمان‌تان به شما داده‌اند... این را المصطفی به مردم اُرفالس گفته بود. گفته بود: ای مردمان ارفالس، باد به من می‌گوید که از پیش شما بروم. شتاب من از شتاب باد کم‌تر است، اما باید بروم. ما سرگشتگان، که همیشه راه‌های نرفته را می‌جوییم، هیچ روزی را در همان جایی آغاز نمی‌کنیم که دیگر روز را به پایان برده‌ایم؛ و هیچ طلوعی ما را در همان جایی نخواهد یافت که غروب از ما جدا شده است. من در آرام شب میان کوچه‌های شما راه رفته‌ام و روح من به خانه‌های شما سرکشیده است...»