کتاب و در همه‌ی بندرگاه‌ها از کشتی گشمده حرف بود

«و در همه‌ی بندرگاه‌ها از کشتی گمشده حرف بود» مجموعه اشعار موج نوی شاعر معاصر ایرانی، تیرداد نصری است. نصری در سال ۱۳۳۱ه. ش. در سیاهکل به‌دنیا آمد. سپس با خانواده به لنگرود مهاجرت کرد و عاقبت در تنکابن (شهسوار ) ساکن شد. او از ۱۶سالگی به سرودن شعر پرداخت و اولین شعرهایش در مجله فردوسی چاپ شد. او در این زمان از جوانان طرفدار موج نو بود و اسماعیل نوری علا در کتاب صور و اسباب شعر نو نام او را در ردیف شاعران موج نو و شعر منثور آورده‌است. نصری در دهه ۱۳۵۰به طرفداری از مبارزان مخالف رژیم پهلوی پرداخت. او در این سال‌ها به تدریس مشغول بود. او در آغاز دهه‌ی ۱۳۶۰ از تدریس در آموزش و پرورش منع شد و به ناچار به مشاغل مختلف از جمله دست‌فروشی پرداخت. نصری در تنکابن به نقد شعر جوانان علاقمند می‌پرداخت و در شکوفایی ادبی بسیاری از شاعران مازندران نفش داشت. اما خود او زیاد اهل انتشار اشعار و نقدهایش نبود. اندکی از اشعارش در مجله‌های آدینه ، دنیای سخن، بایا و روزنامه اطلاعات ( صفحه ادبی بشنو از نی) به‌چاپ‌رسیده‌است. او در سال ۱۳۷۸ از ایران خارج شد و به لندن رفت. در آنجا از وسعت فعالیت‌های ادبی وی کاسته شد تا این که در روز ۷ آبان ۱۳۸۶ه. ش. بر اثر حمله‌ی قلبی در یکی از خیابان‌های لندن ناگهان درگذشت و در همان شهر به خاک سپرده شد. نمونه ای از اشعار نصری در این کتاب: «جواب آسمان» و واگن‌ها پر شده از نامه‌های عادی ـ نامه‌های مهر و موم شده یادداشت‌های دسته‌جمعی و با گریه‌هاشان پیغام فرستادند و مادرانی با دعاهاشان. پس به کشتی‌ها گفتیم تا بر تمام آبهای جهان جستجو کنند گمشده‌ترین جزایر را بیابند از پریان دریایی کمک بگیرند. و بسیاری مأمور آن که به اوج، به اوج کهکشان سری بزنند. باز آمده از خدا پاسخ این بود: «زمین. فقط خود زمین!»