کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی اش

کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی‌ اش (چه کتاب‌هایی به زندگی آدولف هیتلر شکل دادند؟)، با عنوان انگلیسی Hitler's private library: the books that shaped his life، نوشته تیموتی ورینگ رایبک و با ترجمه کامیاب شهریاری، اثری پژوهشی درباره‌ی کتابخانه‌ی شخصی آدولف هیتلر است که انتشارات مروارید در سال ۱۴۰۴ آن را منتشر کرده است. این کتاب با رویکردی مستند و تحلیلی، به بررسی مجموعه‌ی کتاب‌هایی می‌پردازد که هیتلر در طول زندگی‌اش گردآوری و مطالعه کرده است. نویسنده با تکیه‌ بر اسناد، یادداشت‌ها، حاشیه‌نویسی‌ها و فهرست‌های کتابخانه‌ای، تلاش کرده است تصویری ملموس از رابطه‌ی هیتلر با کتاب و مطالعه ارائه دهد. کتاب حاضر نه‌تنها به فهرست آثار موجود در کتابخانه‌ی هیتلر می‌پردازد، بلکه به نقش این کتاب‌ها در شکل‌گیری ذهنیت و جهان‌بینی او نیز توجه دارد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی اش اثر تیموتی ورینگ رایبک

کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی‌ اش، نوشته‌ی تیموتی ورینگ رایبک، پژوهشی درباره‌ی کتابخانه‌ی شخصی آدولف هیتلر و نقش آن در شکل‌گیری اندیشه‌ها و رفتارهای اوست. این کتاب با بهره‌گیری از منابع آرشیوی، اسناد تاریخی و بررسی دقیق کتاب‌های باقی‌مانده از مجموعه‌ی هیتلر، به بازسازی فضای ذهنی و فکری او می‌پردازد. رایبک در این اثر، هم به فهرست کتاب‌ها و موضوعات مورد علاقه‌ی هیتلر توجه کرده و هم به شیوه‌ی مطالعه، حاشیه‌نویسی‌ها و نشانه‌گذاری‌های او پرداخته است. ساختار کتاب بر روایت تاریخی و تحلیل فرهنگی استوار است و نویسنده تلاش کرده تا از خلال آثار و یادداشت‌های شخصی، به درک عمیق‌تری از فرایند شکل‌گیری ایده‌ها و باورهای هیتلر برسد.

کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی‌ اش، علاوه‌بر داشتن جنبه‌ی تاریخی، به پرسش‌هایی درباره‌ی تأثیر مطالعه و انتخاب منابع بر رفتار و تصمیم‌گیری‌های فردی و اجتماعی نیز می‌پردازد. تیموتی ورینگ رایبک با پرهیز از قضاوت و ارزش‌گذاری، سعی کرده است تصویری بی‌واسطه و مستند از رابطه‌ی هیتلر با کتاب و مطالعه ارائه کند و نشان دهد که چگونه کتابخانه‌ی شخصی می‌تواند بازتابی از ذهنیت و ساختار درونی یک فرد باشد.

خلاصه کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی اش

کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی‌ اش به بررسی مجموعه‌ی کتاب‌هایی می‌پردازد که آدولف هیتلر در طول زندگی خود گردآوری و مطالعه کرده است. تیموتی ورینگ رایبک با تحلیل اسناد، فهرست‌ها و یادداشت‌های به‌جا‌مانده، نشان می‌دهد که هیتلر برخلاف تصور رایج، به مطالعه علاقه‌ی جدی داشته و کتابخانه‌ی او شامل آثار متنوعی در حوزه‌های تاریخ، سیاست، فلسفه، هنر، ادبیات و علوم نظامی بوده است. برخی از این کتاب‌ها با حاشیه‌نویسی‌ها و علامت‌گذاری‌های شخصی هیتلر همراه‌اند که نشانه‌ی مواجهه‌ی فعال او با متن است. 

تیموتی ورینگ رایبک در این کتاب، روند شکل‌گیری ذهنیت و ایده‌های هیتلر را از خلال انتخاب و مطالعه‌ی کتاب‌ها دنبال می‌کند و به این موضوع می‌پردازد که چگونه گزینش متون و شیوه‌ی خواندن می‌تواند بر رفتار و تصمیم‌گیری‌های فردی و تاریخی تأثیر بگذارد. کتاب همچنین به سرنوشت کتابخانه‌ی هیتلر پس از جنگ جهانی دوم و پراکندگی کتاب‌های آن در آرشیوها و کتابخانه‌های مختلف اشاره می‌کند. در بخش‌هایی از کتاب، نمونه‌هایی از کتاب‌های مهم و تأثیرگذار بر هیتلر معرفی و تحلیل شده‌اند و نویسنده تلاش کرده است با اتکا به شواهد مستند، رابطه‌ی میان مطالعه و کنش تاریخی را به‌ تصویر بکشد.

چرا باید کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی اش را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی مستند و تحلیلی، فرصتی فراهم می‌کند تا از زاویه‌ای متفاوت به یکی از بحث‌برانگیزترین شخصیت‌های تاریخ معاصر نگریسته شود. بررسی کتابخانه‌ی شخصی هیتلر نه‌تنها به شناخت بهتر ذهنیت و جهان‌بینی او کمک می‌کند، بلکه نشان می‌دهد چگونه مطالعه و انتخاب منابع می‌تواند در شکل‌گیری ایده‌ها و رفتارهای فردی و اجتماعی نقش داشته باشد. کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی‌ اش برای کسانی که به تاریخ اندیشه، روان‌شناسی فردی و تأثیر کتاب و مطالعه بر تحولات تاریخی علاقه‌مندند، اثری خواندنی و آموزنده است. همچنین این کتاب با تکیه‌ بر اسناد و شواهد، از سطح روایت‌های کلیشه‌ای فراتر می‌رود و تصویری ملموس و چندلایه از رابطه‌ی فرد با دانش مکتوب ارائه می‌دهد.

خواندن کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی اش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان به تاریخ معاصر، پژوهشگران حوزه‌ی اندیشه و سیاست، دانشجویان علوم انسانی و کسانی که به نقش مطالعه و کتاب در شکل‌گیری شخصیت و رفتار افراد توجه دارند، پیشنهاد می‌شود. همچنین می‌تواند برای کسانی که دغدغه‌ی فهم فرایندهای ذهنی و فرهنگی در پس تصمیمات تاریخی را دارند، مفید باشد.

درباره تیموتی ورینگ رایبک

تیموتی ورینگ رایبک (زاده‌ی ۲ فوریه‌ی ۱۹۵۴) تاریخ‌نگار و مدیر مؤسسه‌ی عدالت و آشتی تاریخی در لاهه است. او پیش‌تر معاون دبیرکل آکادمی دیپلماتیک بین‌المللی در پاریس و نیز مدیر و نایب‌رئیس سمینار جهانی زالتسبورگ بوده است. رایبک پیش از این‌ها در برنامه‌ی تاریخ و ادبیات دانشگاه هاروارد تدریس می‌کرد و مدرک دکتری خود را نیز از همین دانشگاه دریافت کرد.

رایبک برای نشریات معتبر بسیاری از جمله آتلانتیک مانثلی، نیویورکر، نیویورک تایمز و وال‌استریت ژورنال، درباره‌ی تاریخ، سیاست و فرهنگ اروپا نوشته است. از آثار شاخص او می‌توان به کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی اش اشاره کرد که در بیش از ۲۵ ویرایش در سراسر جهان منتشر شده است. کتاب بازمانده‌ی آخر: میراث‌های داخائو از سوی نیویورک تایمز نیز به‌عنوان یکی از کتاب‌های برجسته‌ی سال ۲۰۰۰ انتخاب شد. او همچنین نویسنده‌ی کتاب راک آن سوی بلوک: تاریخ موسیقی راک در اروپای شرقی و اتحاد شوروی (۱۹۸۹) است و در مستندهای تلویزیونی متعددی حضور داشته است.

کتاب دیگر او با عنوانِ تسخیر قدرت: آخرین صعود هیتلر به قدرت، به واپسین روزهای جمهوری وایمار و تغییر آن به آلمان نازی می‌پردازد. آدام گوپنیک در نقدی در نیویورکر این اثر را روایتی هوشمندانه و دقیق از یک سال سرنوشت‌ساز، یعنی ۱۹۳۲، توصیف می‌کند؛ روایتی که با جزئیاتی روزبه‌روز و گاه ساعت‌به‌ساعت نشان می‌دهد چگونه کشوری با سازوکار دموکراتیکِ کارآمد اما ناقص، قدرت مطلق را به فردی واگذار کرد که هرگز اکثریت واقعی آرا را به دست نیاورد و از نگاه محافظه‌کاران سیاسی زمانه، شخصیتی آشفته با هوادارانی خشن به شمار می‌رفت.

بخشی از کتاب هیتلر و کتابخانه شخصی اش

«البته او مردی بود که بیشتر به سوزاندن کتاب‌ها شهرت داشت تا جمع‌آوری آن‌ها، بااین‌حال در زمان مرگش در پنجاه‌وشش‌سالگی، صاحب شانزده هزار جلد کتاب بود. [کتابخانه] او با هر معیاری مجموعه‌ای باشکوه بود: ویراست‌های نخست آثار فیلسوفان، تاریخ‌نگاران، شاعران، نمایشنامه‌نویسان و رمان‌نویسان. برای او کتابخانه نمایانگر یک سرچشمهٔ هنری، آن منبع استعاری دانش و الهام بود. او عمیقاً به طرف آن جذب شد و ناامنی‌های فکری خود را فرو نشاند و جاه‌طلبی‌های متعصبانه‌اش را تغذیه کرد. آن‌طور که وی ادعا می‌کرد با حرص و ولع، حداقل یک کتاب در هر شب و گاهی اوقات بیشتر می‌خواند. او زمانی گفت: «وقتی کسی می‌دهد، باید بگیرد، و من آنچه را که نیاز دارم از کتاب می‌گیرم». او دون‌کیشوت، را به همراه رابینسون کروزوئه، کلبهٔ عمو تام و سفرهای گالیور در زمرهٔ آثار بزرگ ادبیات جهان طبقه‌بندی می‌کرد. او معتقد بود «هریک از آن‌ها برای خود یک ایدهٔ بزرگ هستند». در رابینسون کروزوئه او «پیشرفت کل تاریخ بشر را درک کرد». دون کیشوت «به‌طرزی هوشمندانه پایان یک دوران را ثبت کرده است». او صاحب نسخه‌های مصور هر دو کتاب بود و به‌ویژه تحت تأثیر تصاویر خیال‌انگیز گوستاو دوره از قهرمان متوهم سروانتس قرار گرفت.»