کتاب منطقه گرایی، جهانی شدن و نظم بین الملل (اروپا و جنوب شرق آسیا)

کتاب الکترونیکی «منطقه‌گرایی، جهانی‌شدن و نظم بین‌الملل (اروپا و جنوب‌شرق آسیا)» نوشتهٔ ینس اووه ووندرلیش و با ترجمهٔ سید داود آقائی، ناصر حکمت‌نژاد، مجید رنجبردار و علی کرمی توسط نشر دانشگاه تهران منتشر شده است. این اثر به بررسی روندهای منطقه‌گرایی و جهانی‌شدن و تأثیر آن‌ها بر نظم بین‌الملل می‌پردازد و به‌ویژه دو منطقهٔ اتحادیهٔ اروپا و آسه‌آن را به‌عنوان نمونه‌های اصلی تحلیل می‌کند. کتاب در دستهٔ مطالعات منطقه‌ای و روابط بین‌الملل قرار می‌گیرد و برای دانشجویان و پژوهشگران این حوزه‌ها منبعی تحلیلی و تطبیقی به‌شمار می‌آید. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب منطقه گرایی، جهانی شدن و نظم بین الملل (اروپا و جنوب شرق آسیا)

در «منطقه‌گرایی، جهانی‌شدن و نظم بین‌الملل»، ینس اووه ووندرلیش با نگاهی تطبیقی به بررسی دو منطقهٔ مهم جهان، یعنی اتحادیهٔ اروپا و آسه‌آن، می‌پردازد. این کتاب در قالب ناداستان دانشگاهی و پژوهشی نوشته شده و ساختار آن بر پایهٔ تحلیل نظریه‌های منطقه‌گرایی، روندهای تاریخی و مقایسهٔ تطبیقی میان این دو منطقه استوار است. نویسنده با تکیه‌بر رویکردهای مختلف نظری، از جمله سازه‌انگاری، واقع‌گرایی و لیبرالیسم، تلاش کرده است تا نشان دهد منطقه‌گرایی چگونه در پاسخ به تحولات ژئوپلیتیکی و جهانی‌شدن شکل گرفته و توسعه یافته است. اثر حاضر با مروری بر موج‌های مختلف منطقه‌گرایی، از دوران پس از جنگ جهانی دوم تا دورهٔ معاصر، به بررسی نقش عوامل سیاسی، امنیتی، اقتصادی و هویتی در شکل‌گیری و تحول نهادهای منطقه‌ای می‌پردازد. کتاب با ارائهٔ چارچوبی برای تحلیل مقایسه‌ای، به مخاطب امکان می‌دهد تا تفاوت‌ها و شباهت‌های بنیادین میان اتحادیهٔ اروپا و آسه‌آن را درک کند و تأثیر این روندها بر نظم بین‌الملل را مورد ارزیابی قرار دهد.

خلاصه کتاب منطقه گرایی، جهانی شدن و نظم بین الملل (اروپا و جنوب شرق آسیا)

کتاب «منطقه‌گرایی، جهانی‌شدن و نظم بین‌الملل» با بررسی روندهای تاریخی و نظری منطقه‌گرایی، به‌ویژه در دو منطقهٔ اروپا و جنوب‌شرق آسیا، تلاش می‌کند تا رابطهٔ میان منطقه‌گرایی و جهانی‌شدن را روشن کند. نویسنده ابتدا به موج نخست منطقه‌گرایی پس از جنگ جهانی دوم می‌پردازد؛ دورانی که همگرایی منطقه‌ای عمدتاً در اروپا و با هدف مهار ملی‌گرایی و ایجاد همکاری‌های اقتصادی و سیاسی شکل گرفت. در این بخش، نظریه‌هایی مانند فدرالیسم، کارکردگرایی و نوکارکردگرایی و همچنین رویکردهای واقع‌گرایانه و لیبرال مورد بحث قرار می‌گیرند. در ادامه، موج دوم منطقه‌گرایی که با پایان جنگ سرد و شتاب‌گرفتن جهانی‌شدن همراه است، بررسی می‌شود. نویسنده نشان می‌دهد که منطقه‌گرایی نوین نه‌تنها پاسخی به فشارهای اقتصادی، بلکه واکنشی به تحولات ژئوپلیتیکی و امنیتی نیز بوده است. در این میان، اتحادیهٔ اروپا و آسه‌آن به‌عنوان نمونه‌های اصلی مورد تحلیل قرار می‌گیرند و تفاوت‌های ساختاری، هویتی و نهادی آن‌ها برجسته می‌شود. کتاب تأکید دارد که منطقه‌گرایی معاصر فرایندی چندبُعدی است که عوامل فردی، داخلی و بین‌المللی در آن نقش دارند و نمی‌توان آن را صرفاً با یک مدل یا نظریه توضیح داد. همچنین، منطقه‌گرایی و جهانی‌شدن به‌جای تقابل، رابطه‌ای تعدیل‌کننده و مکمل دارند و هر دو در جهت دگرگونی ساختار نظام جهانی حرکت می‌کنند. اثر حاضر با ارائهٔ تحلیل‌های تطبیقی و تاریخی، نشان می‌دهد که منطقه‌گرایی می‌تواند همزمان ابزار پاسخ به چالش‌های جهانی‌شدن و بستری برای تقویت همکاری‌های منطقه‌ای باشد.

چرا باید کتاب منطقه گرایی، جهانی شدن و نظم بین الملل (اروپا و جنوب شرق آسیا) را بخوانیم؟

این کتاب با رویکردی تطبیقی و تحلیلی، امکان فهم عمیق‌تری از روندهای منطقه‌گرایی و جهانی‌شدن را فراهم می‌کند. بررسی دو نمونهٔ برجسته یعنی اتحادیهٔ اروپا و آسه‌آن، به خواننده کمک می‌کند تا تفاوت‌ها و شباهت‌های بنیادین میان پروژه‌های منطقه‌ای را درک کند و نقش عوامل سیاسی، امنیتی و هویتی را در شکل‌گیری این روندها بشناسد. همچنین، اثر حاضر با مرور نظریه‌های مختلف و تحلیل تاریخی، تصویری چندلایه از تعامل میان منطقه‌گرایی و جهانی‌شدن ارائه می‌دهد که برای پژوهشگران و علاقه‌مندان به روابط بین‌الملل ارزشمند است.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب به دانشجویان و پژوهشگران رشته‌های روابط بین‌الملل، مطالعات منطقه‌ای، علوم سیاسی و اقتصاد سیاسی توصیه می‌شود. همچنین برای افرادی که دغدغهٔ فهم تحولات ژئوپلیتیکی، جهانی‌شدن و همکاری‌های منطقه‌ای را دارند، منبعی تحلیلی و تطبیقی به‌شمار می‌آید.

بخشی از کتاب منطقه گرایی، جهانی شدن و نظم بین الملل (اروپا و جنوب شرق آسیا)

«در این کتاب از روش مقایسه‌ای برای پیوند اهداف نظری و تجربی استفاده می‌شود و این تعصب که سای اتحادیهٔ اروپا و آسه‌آن غیرقابل مقایسه‌اند، کنار گذاشته می‌شود. تحلیلی مقایسه‌ای دربارهٔ منطقه‌گرایی اتحادیهٔ اروپا و آسه‌آن احتمالاً پویایی‌های محرک فرایندهای منطقه‌ای را روشن می‌کند. در واقع، اتحادیهٔ اروپا و آسه‌آن مورد کاوی‌های به‌تقریب کاملی را ارائه می‌دهند تا جایی که در دو سوی طیف منطقه‌گرایی نهادینه‌شده قرار می‌گیرند. مقایسه در عین اینکه تفاوت‌ها را توضیح می‌دهد، مشترکات را نیز آشکار می‌کند. از این‌رو، گرچه اتحادیهٔ اروپا و آسه‌آن به سطوح مختلف همگرایی و نهادگرایی دست یافته‌اند، «منطقه‌بودگی» آنها انکارشدنی نیست و منطقه‌گرایی به‌عنوان فرایندی پیچیده و چندبُعدی شروع به ظهور می‌کند که از طریق عواملی از سطوح فردی، ملی و بین‌المللی/ جهانی تحلیل شکل می‌گیرد. سطح منطقه‌ای در عرصه بین‌المللی در خلال دههٔ ۹۰ اهمیت فزاینده‌ای یافته است. بخش زیادی از این اهمیت به ارتباط بین دولت منطقه‌گرایی و جهانی‌سازی مرتبط است. یک چارچوب چندلایه حکومتی در جایی که حکومت به‌طور فزاینده‌ای بین ملت-دولت، سطح منطقه‌ای و نهادهای جهانی همچون صندوق بین‌المللی پول یا سازمان تجارت جهانی پخش می‌شود؛ در حال تکوین است.»