کتاب از کورپه تا پویانه

کتاب الکترونیکی «از کوریه تا پویانه» نوشتهٔ شهلا رضایی و با همکاری نشر قانون یار و موسسه انتشاراتی فرهیختگان قانون یار منتشر شده است. این کتاب در قالب زندگینامه و روایت‌های مستند، به شرح زندگی و فعالیت‌های «عبداله باباخانی»، یکی از خیرین مدرسه‌ساز و بنیان‌گذاران بنیاد پویانه علم، می‌پردازد. محوریت اثر، بازتاب خاطرات، تجربیات و دغدغه‌های نویسنده و شخصیت اصلی در مسیر رشد فردی، اجتماعی و نقش‌آفرینی در توسعه آموزش و پرورش ایران است. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب از کورپه تا پویانه

«از کوریه تا پویانه» اثری در قالب ناداستان و زندگینامه است که با محوریت روایت‌های شخصی و اجتماعی، تصویری از فرازونشیب‌های زندگی «عبداله باباخانی» ارائه می‌دهد. کتاب با زبانی صمیمانه و روایی، از دوران کودکی نویسنده در روستای کوریه آغاز می‌شود و تا تأسیس بنیاد پویانه علم و فعالیت‌های گسترده در حوزه مدرسه‌سازی و امور خیریه ادامه می‌یابد. ساختار کتاب بر پایه خاطرات، یادداشت‌ها و گفت‌وگوهای مستقیم شکل گرفته و هر فصل به بخشی از زندگی، تحولات اجتماعی، مهاجرت، تحصیل، جنگ، انقلاب و نقش آموزش در توسعه کشور اختصاص دارد. این اثر نه‌تنها به زندگی فردی و خانوادگی می‌پردازد، بلکه بستر تاریخی و اجتماعی ایران معاصر را نیز بازتاب می‌دهد و نقش خیرین مدرسه‌ساز را در توسعه عدالت آموزشی برجسته می‌کند. «شهلا رضایی» با گردآوری و تدوین این روایت‌ها، تلاش کرده است تا تصویری ملموس از تأثیرگذاری افراد نیکوکار بر سرنوشت نسل‌های آینده ارائه دهد.

خلاصه کتاب از کورپه تا پویانه

«هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!» کتاب «از کوریه تا پویانه» با روایت زندگی «عبداله باباخانی» آغاز می‌شود؛ کودکی که در روستای کوریه، یکی از شاخه‌های ایل سنجابی در کرمانشاه، به دنیا می‌آید و سال‌های نخست زندگی‌اش را در فضایی روستایی و خانوادگی سپری می‌کند. خاطرات کودکی، ارتباط با خانواده، آداب و رسوم محلی و نخستین مواجهه با آموزش و مدرسه، بخش ابتدایی کتاب را شکل می‌دهد. مهاجرت خانواده به شهر کرمانشاه و ورود به محیطی جدید، نقطه عطفی در زندگی اوست؛ جایی که با چالش‌های سازگاری با فرهنگ شهری، تحولات اجتماعی و تغییرات سریع جامعه ایران در دهه‌های ۵۰ و ۶۰ روبه‌رو می‌شود. کتاب، همزمان با روایت زندگی فردی، به تحولات سیاسی و اجتماعی ایران، از انقلاب ۱۳۵۷ تا جنگ ایران و عراق، می‌پردازد و تأثیر این رویدادها را بر زندگی روزمره و ذهنیت نسل جوان بازتاب می‌دهد. خاطرات مدرسه، تجربه‌های تلخ و شیرین دوران تحصیل، نقش معلمان و خانواده، و اهمیت کتاب و مطالعه در شکل‌گیری شخصیت نویسنده، از دیگر محورهای اثر است. در ادامه، مسیر تحصیلی و شغلی «باباخانی» دنبال می‌شود؛ از ورود به دانشگاه و زندگی دانشجویی تا ورود به بازار کار و مواجهه با چالش‌های اقتصادی و اجتماعی. کتاب به تدریج به فعالیت‌های خیریه و مدرسه‌سازی او می‌پردازد؛ تأسیس بنیاد پویانه علم، ساخت مدارس در مناطق محروم، و تلاش برای گسترش عدالت آموزشی. روایت‌ها، بر اهمیت همدلی، فداکاری و نقش خیرین در توسعه آموزش و پرورش تأکید دارند و نشان می‌دهند که چگونه یک فرد می‌تواند با پشتکار و باور به ارزش‌های انسانی، تأثیری ماندگار بر جامعه بگذارد. پایان کتاب، بازتابی از امید، تلاش جمعی و اهمیت ماندگاری آثار نیکوکارانه برای نسل‌های آینده است.

چرا باید کتاب از کورپه تا پویانه را بخوانیم؟

این کتاب با روایت زندگی فردی که از دل روستاهای غرب ایران برخاسته و با پشتکار، همدلی و باور به آموزش، مسیر خود را تا تأثیرگذاری ملی در حوزه مدرسه‌سازی طی کرده، تصویری ملموس از فرازونشیب‌های اجتماعی و فردی در ایران معاصر ارائه می‌دهد. خواندن این اثر فرصتی است برای آشنایی با نقش خیرین مدرسه‌ساز، اهمیت عدالت آموزشی و تأثیر آموزش بر توسعه پایدار. همچنین، کتاب با روایت‌های صادقانه و جزئی‌نگر، تجربه‌های زیسته‌ای را بازگو می‌کند که می‌تواند الهام‌بخش و آموزنده برای هر کسی باشد که دغدغه رشد فردی و اجتماعی دارد. «از کوریه تا پویانه» نشان می‌دهد که چگونه تلاش فردی و جمعی می‌تواند به تغییرات بزرگ اجتماعی منجر شود و ارزش‌های انسانی را در بستر تاریخ معاصر ایران برجسته کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به زندگینامه، تاریخ اجتماعی معاصر ایران، فعالان حوزه آموزش و پرورش، پژوهشگران مطالعات توسعه و عدالت آموزشی و همچنین کسانی که دغدغه فعالیت‌های خیریه و نقش خیرین در جامعه را دارند، مناسب است. همچنین برای معلمان، دانشجویان علوم تربیتی و هر کسی که به دنبال شناخت تجربه‌های واقعی از مسیر رشد و تأثیرگذاری اجتماعی است، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب از کورپه تا پویانه

«کوریه، روستایی کوچک از تبار کهن «هواسه‌وّن» یکی از شاخه‌های اصیل ایل سنجابی در دیار کرمانشاه است؛ زادگاه من؛ که هنوز هم با کشت سالیان مهرش از دل برنکنده‌ام. من کودکی‌ام را در خاکک روستا گذراندم؛ آن گونه که تا کلاس دوم دبستان، شهر را تنها در قصه‌ها می‌شناختم. امروز، اگرچه سال‌ها در گوشه و کنار این جهان سفر کرده‌ام و شهرها و کشورها دیده‌ام، اما دیگر اشتیاقی به دیدن سرزمین تازه‌ای ندارم. بزرگ‌ترین افتخارم نه در گذرنامه‌ام بلکه در سادگی تولدم نهفته است: آن که در کوربه، چشم به جهان گشودم. اکنون که این مقدمه را می‌نویسم و به آستانه‌ی شصت‌سالگی پا گذاشته‌ام هنوز کورپه برایم چون گوهر نایابی‌ست که هیچ چیز جای آن را نگرفته. در زندگی، بیش از هرچیزه بر ارزش‌هایی پای فشرده‌ام که میراث نیاکانم بود. آموخته بودم «زندگی را زندگی کنم؛ ومسیر زندگی را برای دیگران بسازم». و در این رام چون هر انسان دیگری، خطاهایی داشته‌ام، کاستی‌هایی نیز. اما هررگز تلاش برای بهتر شدن را واننهادم. روزی به لحاظ اقتصادی، به نقطه‌ی صفر رسیدم، حتی پایین تر.اما از نو برخاستم؛ چراکه باور داشتم اگر ساختن را بلد باشی، از نو می‌سازی. این کتاب، به پيشنهاد و پیگیری سازمان نوسازی مدارس استان کرمانشاه تهیه شد.من سهم چندانی در شکل گیری‌اش نداشتم؛ ناشر محترم با سازمان به توافق رسید، پرسش‌هایی مطرح شد و من بی‌پیرایه پاسخ دادم. بخش عمده‌ی کتاب بر گرفته از یادداشت‌های آدینه‌ام در کانال تلگرامی‌ست؛ روایت‌هایی ساده اما راستین از زندگی‌ام. وظیفه‌ی خود می‌دانم که از همه‌ی انسان‌های نیکک‌سیرتی که در مسیر زندگی، همراهم بودند و روشنی به راه من بخشیدند با جان و دل سپاسگزاری کنم. همچنین درود و قدردانی صمیمانه‌ام را تقدیم می‌کنم به یارانم در خانواده‌ی پویانه؛ که با همراهی‌شان توانستیم تا امروزه ۵۹ مرکز آموزشی و فرهنگی در سراسر این سرزمین بنا کنیم. و سرانجام، ب رگب رگ این یادداشت‌ها را با دلی آکنده از مهس به مردم شریف ايران زمین تقدیم می‌ کنم. این کتاب هدیه ای ازطرف من همسرم خانم مهندس پروین نادریان فرزندانم پونه و پویا به مردم خوب سرزمین عزیزمان ایران است. با احترام و مهر عبداله باباخانی تابستان ۱۴۰۴»