کتاب سوز سیاوش

کتاب سوز سیاوش (عارفانه‌های سیاوش) نوشتهٔ سیاوش اعتمادی راد توسط انتشارات مانیان در سال ۱۴۰۳ منتشر شده است. این مجموعه شعر در ۱۱۰ صفحه، دربردارندهٔ شعر عرفانی و عارفانه‌های شاعر است که با زبانی ساده و صمیمی، دغدغه‌های معنوی و عاشقانه را روایت می‌کند. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید. 

درباره کتاب سوز سیاوش

سوز سیاوش مجموعه‌ای از شعرهای عارفانه و عاشقانه است که در قالب‌های مختلف، از دوبیتی تا قطعه و روایت، به بیان تجربه‌های معنوی و سلوک شاعرانهٔ سیاوش اعتمادی راد می‌پردازد. این کتاب در نخستین چاپ خود در سال ۱۴۰۳ توسط نشر مانیان منتشر شده و «نجمه بهروز» طراحی جلد آن را عهده‌دار بوده است. اعتمادی راد با بهره‌گیری از زبان ساده و بی‌تکلف، اما سرشار از احساس و تصویر، تلاش می‌کند مفاهیم عمیق عرفانی را به زبان امروز نزدیک کند. او در شعرهایش از قصه‌های قرآنی، اسطوره‌ها و تجربه‌های شخصی بهره می‌گیرد و با نگاهی نو، مضامین کهن را بازآفرینی می‌کند. این کتاب در ایران و به زبان فارسی منتشر شده و با توجه به فضای معنوی و عرفانی‌اش، می‌تواند برای علاقه‌مندان به شعر معاصر و جویندگان معنا، اثری الهام‌بخش باشد. سوز سیاوش در کنار دیگر آثار شعر عرفانی معاصر، با رویکردی شخصی و صمیمی، به دغدغه‌های انسان امروز دربارهٔ عشق، امید، بندگی و جست‌وجوی حقیقت می‌پردازد. شاعر در این مجموعه، هم از سنت‌های شعر کلاسیک فارسی الهام می‌گیرد و هم با زبان و دغدغه‌های نسل جدید پیوند برقرار می‌کند.

خلاصه کتاب سوز سیاوش

سوز سیاوش مجموعه‌ای از شعرها و قطعات منثور است که هرکدام به گوشه‌ای از تجربه‌های معنوی و عارفانه شاعر می‌پردازد. کتاب با شعرهایی دربارهٔ قصهٔ یوسف و یعقوب آغاز می‌شود و با روایت‌هایی از کودکی، عشق، امید، بندگی و جست‌وجوی حقیقت ادامه می‌یابد. شاعر در هر قطعه، با زبانی ساده و صمیمی، از دغدغه‌های درونی، امیدها و ناامیدی‌ها، و لحظه‌های خلوت با خدا سخن می‌گوید. او گاهی با الهام از قصه‌های قرآنی و اسطوره‌ای و گاهی با روایت‌های شخصی، تلاش می‌کند تا راهی به سوی آرامش و معنا بیابد. پیام اصلی کتاب، دعوت به امید، صبر، عشق الهی و پذیرش فراز و نشیب‌های زندگی است. شاعر در دل سختی‌ها، به نور و رحمت الهی پناه می‌برد و خواننده را به تأمل درونی و جست‌وجوی حقیقت دعوت می‌کند.

چرا باید کتاب سوز سیاوش را بخوانیم؟ 

اگر به دنبال شعری هستید که هم ساده و بی‌تکلف باشد و هم عمیق و الهام‌بخش، سوز سیاوش انتخابی عالی است. این کتاب با زبان امروزی و بی‌واسطه، مفاهیم عرفانی و معنوی را به دل دغدغه‌های روزمره می‌برد و خواننده را به تأمل و آرامش دعوت می‌کند. ویژگی شاخص این اثر، پیوند زدن سنت شعر عرفانی با زبان و احساسات نسل امروز است؛ جایی که شاعر بدون پیچیدگی‌های زبانی، اما با صداقت و شفافیت، از تجربه‌های شخصی و معنوی خود می‌گوید. اگر دوست دارید با شعر، لحظاتی از روزمرگی فاصله بگیرید و به دنیای معنا و آرامش سفر کنید، این کتاب را از دست ندهید.

خواندن کتاب سوز سیاوش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟ 

سوز سیاوش برای علاقه‌مندان به شعر عرفانی و معنوی، دوستداران ادبیات معاصر فارسی و کسانی که به دنبال آرامش و امید در دل شعر هستند، بسیار مناسب است. اگر دغدغه‌هایی مثل جست‌وجوی حقیقت، تجربه‌های شخصی با خدا، یا عبور از سختی‌های زندگی را دارید، این کتاب می‌تواند همدم خوبی برایتان باشد.

فهرست کتاب سوز سیاوش

کتاب سوز سیاوش ساختار فصلی مشخصی ندارد و بیشتر به صورت مجموعه‌ای از شعرها و قطعات منثور پیوسته است. هر بخش با عنوان یا موضوعی متفاوت، به یکی از جنبه‌های سلوک عارفانه و تجربه‌های شخصی شاعر می‌پردازد. از شعرهایی با الهام از قصه‌های قرآنی (مانند داستان یوسف و یعقوب)، تا قطعاتی درباره کودکی، عشق، امید، بندگی، دعا و نیایش، و دوبیتی‌هایی که هرکدام تامل و احساسی تازه را به خواننده منتقل می‌کنند. این تنوع موضوعی باعث می‌شود هر خواننده‌ای بتواند بخشی از کتاب را با حال و هوای خود هم‌سو بیابد و از آن الهام بگیرد.

بخشی از کتاب سوز سیاوش

«در سکوت شب به ذهن خسته‌ام سر می‌زنی

تا کسی خوابم نبرد، مرا از پیش من پر می‌زنی

خواب را از چشم خواب‌آلود من چنگ می‌زنی

بر تمام لحظه‌های خوب من سنگ می‌زنی

با تمام اشک‌هایم ساز و آهنگ می‌زنی

خنده‌هایم را تو حاکم، لکه‌ی ننگ می‌زنی

تا به هر کس می‌رسی با دیده لبخند می‌زنی

من غریب آشنایم، بر من تو ترفند می‌زنی

تو به میخ می‌کوبی و آهسته بر نخل می‌زنی

من نمی‌آیم دگر، بیهوده بر در می‌زنی

من نمی‌خندم دگر، بیهوده شکلک می‌زنی

من نمی‌رقصم دگر، بیهوده تمبک می‌زنی

من نه آن دیوانه‌ام، بیهوده حرفم می‌زنی

روشن است راهم دگر، بیهوده درهم می‌زنی

بندگی کردن کجا، اینجا همش شرمندگی است

می‌رود روزم به شب، این سال‌ها پاینده نیست

نعره می‌باید کشید، این ناله‌ها کوبنده نیست

می‌نویسم سوز دل، این سوز را خواننده نیست

حال سوزان مرا دیگر کسی بیننده نیست

آتش عمرم خموش، خاکسترش سوزنده نیست

جسم بی‌جان مرا دیگر کسی خواهنده نیست

آمده عمرم به سر، دیگر اجل بازنده نیست

عمر آسان می‌رود اما دگر زاینده نیست»