کتاب درخشش

کتاب درخشش نوشتهٔ جان ریتی و ترجمهٔ فاطمه عزیزیان است. انتشارات راوشید این کتاب را منتشر کرده است؛ کتابی در باب یک دانش انقلابی نو دربارهٔ تمرین و مغز.

درباره کتاب درخشش

کتاب درخشش (Spark) آموزش داده است تا به مدارهای ذهنی خود دوباره برق‌رسانی کنیم؛ تا اضطراب برطرف شود، تیزهوش شویم، خلق‌وخویمان بهبود پیدا کند، حافظه تقویت شود و بسیاری تأثیرهای مثبت دیگر. این کتاب که در باب یک دانش انقلابی نو دربارهٔ تمرین و مغز است، ده فصل دارد. نویسندهٔ این کتاب دکترای پزشکی، استاد بالینی روان‌پزشکی در دانشکدهٔ پزشکی هاروارد است و در کمبریج در ماساچوست یک مطب خصوصی داشته است. او در این اثر توضیح داده است که چرا و چگونه فعالیت بدنی برای روش فکرکردن و احساس‌کردن ما حائز اهمیت است. نویسنده توضیح داده است که چگونه ورزش به ساختارهای اصلی یادگیری در مغز اشاره می‌کند؛ چگونه بر روی خلق‌وخو، اضطراب و تمرکز تأثیر می‌گذارد؛ چگونه با استرس مبارزه می‌کند و برخی از اثرات پیری را در مغز بهبود می‌بخشد و چگونه تغییرات هورمونی ناشی از عادت ماهانه در زنان را کاهش می‌دهد. این موضوعات و موضوعات گوناگون دیگر را با مطالعهٔ این کتاب یاد بگیرید.

خواندن کتاب درخشش را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب یک دانش انقلابی نو دربارهٔ تمرین و مغز پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب درخشش

«سام، سرمایه‌دار سی و شش ساله‌ای که به امید درک اختلال زندگی‌اش که کم کم خودش را در پسر کوچکش می‌بیند، به سراغ من آمد، نوشت: "اولین باری که متوجه شدم مثل هم‌سن و سال‌هایم نیستم، در سن سه سالگی بود که متوجه شدم هیچ کس دیگر در خانواده یا محله‌ام مجبور به بستن کمربند ایمنی کودک نیست." معلمانم احساس می‌کردند که من توانایی این را دارم که دانش‌آموز خوبی باشم، اما هیچ‌گاه خودم را به طور کامل به کار نگرفتم. من می‌توانم خودم را به خوبی بیان کنم و افکارم را سازماندهی کنم، اما اغلب به تعویق می‌اندازم."

سام اهل شوخی نیست، اما مانند بسیاری دیگر از افراد مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش‌فعالی (ADHD)، رفتار نامنظم او باعث شد که اطرافیانش او را احمق، لجباز یا لوس خطاب کنند. او نمی‌خواست پسرش از این شرمساری رنج ببرد و اکنون با تشویق شریک تجاری و همسرش به دنبال کمک بود. او به من گفت: "هیچ‌کس به درستی نمی‌داند که چگونه می‌توانم با این همه هرج و مرج در زندگی‌ام کار کنم."

وقتی سام در معرض آشوب، اتفاقات هیجان‌انگیز، فشار زیاد یا استرس شدید قرار می‌گیرد، مغزش مانند اینکه با یک مواد مخدر سر و کار داشته باشد و برایش جذاب است. در نامه‌ای که به من نوشته بود، توضیح داد و از ناتوانی در برقراری روابط با افراد مقاماتی و مشکلات انضباطی ناشی از آن، به همراه اعتیاد به مواد مخدر از ۱۴ سالگی، خبر داد. با این حال، او کاملاً یک گناه‌کار نبود. وقتی شانزده ساله شد، والدینش به او اجازهٔ گرفتن گواهینامهٔ رانندگی را ندادند تا او بهبود یابد. او با تلاش بیشتری موفق شد نمراتش را از ۱.۵ به ۳.۵ افزایش دهد. برخی معتقدند که این نشان می‌دهد که معلمانش درست می‌گویند و او فقط نیاز داشت تا تلاش بیشتری بکند.

مشکل سام از نظر رفتاری نبود. اختلال توجه و نقص توجه (ADHD)، ناشی از عدم عملکرد سیستم توجه مغز، یک اتصال پراکنده از نورون‌ها است که مناطقی که کنترل هیجانی، شور و شوق، پاداش، عملکرد اجرایی و حرکت را دارند، با هم پیوند داده شده‌اند. یکی از عناصر سیستم توجه، انگیزه است. هرچند که صحبت از آن است که افراد با ADHD "تنها نیاز به انگیزه دارند"، اما همانطور که در هر جنبه دیگری از روانشناسی ما، انگیزه نیز بیولوژیکی است. برای مثال، چگونه می‌توان به کودکی که نمی‌تواند در کلاس توجه کند، اما می‌تواند ساعت‌ها بازی ویدئویی را با آرامش بالا انجام دهد، یا به زنی که هنگام صحبت کردن با همسرش "بی‌توجهی می‌کند" اما مشکلی در تمرکز بر گزارش‌های مجلات خبری درباره برد و آنجلینا ندارد، توجه کرد؟ به نظر می‌رسد که آن‌ها می‌توانند هنگامی که بخواهند، توجه کنند، درست است؟ نه اینطور نیست. اگر ما به تصاویر اسکن MRI عملکردی (fMRI) مغز این افراد نگاه کنیم، تفاوت‌های مشخصی در فعالیت در مرکز پاداش در هر شرایط مشاهده خواهیم کرد. مرکز پاداش یک احساس خوب از نورون‌های دوپامینی به نام هسته شهودی است، که مسئول ارسال سیگنال‌های لذت یا رضایت به قشر پیشانی است و بدین ترتیب، به اندازه کافی انگیزه و تحریک لازم برای تمرکز فراهم می‌کند.»