کتاب قایقی به سوی بهشت

کتاب الکترونیکی قایقی به سوی بهشت نوشتۀ ژائو لیهونگ و ترجمه ابراهیم عامل محرابی است و انتشارات گونیا آن را منتشر کرده است. کتاب قایقی به سوی بهشت، گزیدۀ اشعار ژائو لیهونگ، شاعر چینی است.

درباره کتاب قایقی به‌ سوی بهشت

در اعماق وجود هر شاعری زبانی نهفته که با زبان روزمره فاصله دارد. این زبان، زبانی است که با نجواهای درونی و لایه‌های پنهان ذهن شاعر پیوند خورده و در قالب کلماتی که گاه به‌سختی قابل تفسیرند، خود را نمایان می‌سازند. شاعر در هر بیت و مصرعی که می‌سراید، دنیایی از معانی را در میان خطوط و فواصل کلمات می‌پندارد و خواننده را به چالش می‌کشد تا در میان این پیچ و خم‌ها، معنای واقعی شعر را کشف کنند. زبان حال شاعر، زبانی است که در آن هر واژه و هر ترکیب دارای وزن و ارزشی است که فراتر از معنای لغوی خود، به دنبال انتقال حسی عمیق و ناب است. این زبان، زبانی است که در آن سکوت‌ها گاهی فریادهایی هستند در جستجوی شنیده‌شدن و فریادها زمزمه‌هایی هستند به دنبال فهمیده‌شدن. درک این زبان مستلزم غوطه‌ورشدن در اقیانوسی از احساسات و تجربیات است که شاعر در طول حیات خویش جمع‌آوری کرده و حالا در قالب شعر به اشتراک می‌گذارد. این درک، نیازمند توانایی خواندن میان خطوط و شناخت نمادهایی است که شاعر برای بیان دنیای درونی خود به کار می‌برد. ژائو لیهونگ، شاعر و مقاله‌نویس برجسته‌ای است که در حال حاضر به‌عنوان سردبیر مجله ادبیات شانگهای و سردبیر انجمن شاعران شانگهای فعالیت می‌کند. او تاکنون بیش از ۷۰ اثر شامل مجموعه‌های شعر، مقاله، و گزارش‌های خبری منتشر کرده است که از آن جمله می‌توان به مرجان، علف زندگی، و تصاویری از قلب اشاره کرد. آثار او برندۀ جوایز ادبی متعددی شده‌اند و شعرهایش به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، روسی، ژاپنی، کره‌ای، اوکراینی، بلغاری، مقدونیه‌ای، و صربی ترجمه و در خارج از کشور منتشر شده‌اند. کتاب قایقی به سوی بهشت گزیده اشعار این شاعر بزرگ چینی است.

خواندن کتاب قایقی به سوی بهشت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به شعر مناسب است.

بخشی از کتاب قایقی به سوی بهشت

«مادرم در بستر آرمیده و خون استفراغ می‌کند

لب‌هایش از خون چون گل سرخ

مادرم!

دوست داری مرا چه بگویی؟

من در کشتزار ایستاده ام

ایستاده‌ام پوشیده از برف

مادر، می‌خواهم به سوی تو گام بردارم،

پاهایم اما یخ زده.

مادرم لبخند به لب، به من خیره می‌شود.

چشمانش همچون غنچه‌ای

رو به آسمان، گل بالا می‌آورد

گلبرگ‌ها رقص کنان پراکنده می‌شوند...»