کتاب رویای خیال

کتاب «رویای خیال» سرودۀ مهساسادات ریپور است و انتشارات کلید پژوه آن را منتشر کرده است. این کتاب مجموعه‌ای از شعرهای عاشقانه و زیبای مهسا‌سادات ریپور را در برمی‌گیرد.

درباره کتاب رویای خیال

شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه‌وهمه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

کتاب رؤیای خیال مجموعه شعر مهساسادات ریپور، شاعر ایرانی را دربرگرفته است. اشعاری که در کتاب رؤیای خیال آمده، ‌کلاسیک، ‌موزون و قافیه‌دار هستند و شاعر در آن بیشتر به موضوع عشق، یاد خدا، ‌دوری و دلتنگی پرداخته است. زبان روان، ساده، نکته‌بینی، استفاده از تشبیهات، استعاره‌ها و کنایه‌های زیبا و جالب از ویژگی‌های آثار مهسا سادات ریپور در این کتاب است. از دیگر آثار مهساسادات ریپور می‌توان به «عاشقانه‌های من» و «دلتنگی‌های شبانه» اشاره کرد.

کتاب رؤیای خیال شامل ۳۹ شعر می‌شود. عناوین شعرهای این کتاب عبارت‌اند از: «حضرت یار»، «دلتنگی»، «یوسف»، «همدم»، «جانا»، «نگاه»، «باران»، «افسانه»، «دلدار»، «نگار»، «شکر»، «ندیدی»، «ناجی»، «خسته»، «تمنا»، «طبیب»، «دریا»، «پناه»، «مادر»، «یلدا»، «هجران»، «امید»، «ساغر»، «درمان»، «شوق دیدار»، «رؤیا»، «عشق»، «دل‌بسته»، «بی‌وفا»، «هم‌نفس»، «فدایی»، «ماه»، «غربت»، «رهایی»،‌«شیدا»، «دلگیر»، «وداع»، «دیدار» و «پایان»

خواندن کتاب رویای خیال را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران شعر معاصر پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب رویای خیال

«دلتنگ دیدارم بیا، ‌از غصه بیدارم بیا

از دوريِ چشمانِ تو، رنجور و بیمارم، بیا

اندوه و غم در سینه‌ام، در آرزوي دیدنت

چشمم به در جانانِ من، مشتاقِ دیدارم بیا

در اوجِ غم، حتی اگر دنیا زمین گیرم کند

با عشقِ تو، پر می‌کشم، اي یارِ غم‌خوارم بیا

زندانیِ عشقت منم، از روزِ خلقت تا ابد

با این حصارِ عاشقی، مشتاقِ دیوارم بیا

دنیاي تاریکِ مرا، پر از هوايِ تازه کن

بی تو اسیرِ حسرتم، درگیرِ تکرارم، بیا

با هر نفس می‌جویمت، بی تو جهانم مبهم است

از هر دوعالم، بی تو من دلگیر و بی‌زارم، بیا»