کتاب سیب های قرمز

کتاب سیب های قرمز نوشتهٔ شقایق راد است. انتشارات آرمان رشد این مجموعه شعر معاصر را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب سیب های قرمز

کتاب سیب های قرمز مجموعه‌ای از شعرهای شقایق راد را در بر گرفته است. عنوان برخی از این شعرها عبارت است از «بهار نزدیک است»، «آخرین کبریت (مانند دختر کبریت‌فروش)»، «کوچۀ بی‌بازگشت»، «عاشق بمان» و «جای خالی تو». می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

شعر نو فارسی با وانهادن قالب‌های شعر کلاسیک در قرن ۱۴ هجری به‌وجود آمده است. این گونه از شعر فارسی آزادی بسیاری را در فرم و محتوا به شاعر می‌دهد. شعر نو به لحاظ محتوا و جریان‌های اصلی ادبی حاکم بر آن کاملاً با شعر کلاسیک فارسی متفاوت است و به‌لحاظ فرم و تکنیک ممکن است همانند شعر کلاسیک موزون باشد یا نباشد یا وزن آن عروضی کامل باشد یا ناقص. استفاده از قافیه نیز در شعر نو آزاد است. معمولاً شعر نو فارسی را به ۳ دستهٔ اصلی شعر نیمایی، شعر سپید و موج نو تقسیم می‌کنند و پدر شعر نوی ایران را نیما یوشیج (علی اسفندیاری) می‌دانند. احمد شاملو، فروغ فرخزاد، سهراب سپهری، هوشنگ ابتهاج (سایه)، نادر نادرپور، فریدون مشیری و محمدرضا شفیعی کدکنی بعضی از شاعران مشهور ایرانی هستند که در قالب شعر نو می‌سروده‌اند.

خواندن کتاب سیب های قرمز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سیب های قرمز

«کاش نسیمی زِسَرِکوی تو باشم

صبح دل‌اَنگیز سحر سوی تو باشم

هر نفسم با منی و محرم رازم

برلبِ من نام تو شد راز و نیازم

عطر تو با عشق به هر لحظه دمیده

روح من و عشق به آن لحظه رسیده

لحظۀ وصل من و نورِ تو و امید

نور تو بر خانۀ دل سر زد و تابید

حال به هرجا به در و دشت و بیابان

در دل سنگ و چمنِ سبزِ خرامان

آبی عشقت همه را مست و خراب است

سایۀ تو همرَهِ من ماه در آب است

در دلِ زیبایی همراهیت هرجا

عشق تو شد دلخوشی و شادیم اینجا»