کتاب صد غزل

کتاب نوشتهٔ سیدنوید حلمی است. انتشارات متخصصان این مجموعه شعر معاصر ایرانی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب صد غزل

کتاب صد غزل همان‌طور که از نام آن پیدا است، ۱۰۰ غزل را از شاعر معاصر ایرانی، سیدنوید حلمی، در بر گرفته است. شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

غزل در ادبیات فارسی به قالبی از شعر سنتی فارسی گفته می‌شود. غزل‌ها معمولاً بین ۴ تا ۱۲ بیت دارند. مصراع اول بیت نخست با مصراع‌های زوج هم‌قافیه است. موضوع اصلی غزل بیان عواطف و احساسات، ذکر زیبایی و کمال معشوق و شکوه از روزگار است. بیت‌های غزل فارسی از لحاظ مضمون دارای استقلال هستند. در آخرین بیت غزل، شاعر نام شعری یا تخلص خود را می‌آورد و بهترین بیت آن را شاه‌بیت یا بیت‌الغزل می‌گویند.

خواندن کتاب صد غزل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صد غزل

«چو غزل ز شه دمیده‌ست همه بیت شاهوار است

ز زبان عشق بشنو غزلی که شاهکار است

چه گمی میانه آخر؟ به کناره‌ها عیان شو

که کنار آسمان‌ها سر از این میان تار است

چه ستارگان بدانند به چه قصّه و چه کاری؟

فلک و جَه و جلالش چو تو در رسی غبار است

همه دانه قسمتم شد به تو دام قاره‌گستر

همه قامتم بلورین ز شکوه انتظار است

به شکار لحظه افتاد نفس هزاره‌هایت

قسم ای هزار گیسو که یکت به از هزار است

چو به مَد به خود کشانیم همه جزر خویش گردم

به زمین چگونه افتم به دلی که جذب یار است

صف عاشقان ببینم چو تو زلف برگشایی

ز شب سیاه هر یک سوی خانه و دیار است

چه اگر سخن بچینم؟ تو میانه در غیابی

غیبت حبیب کردن همه سود آشکار است

چو غزل ز شه دمیده‌ست همه بیت شاهوار است

برو حلمی از میان خیز که تو را نه هیچ کار است»