کتاب مفاهیم شبکه سازی و حقوق رسانه در شبکه های اجتماعی

کتاب مفاهیم شبکه سازی و حقوق رسانه در شبکه های اجتماعی نوشتهٔ مهراد کوکبی و زهرا پاکپور حاجی آقاست و انتشارات نسل روشن آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب مفاهیم شبکه سازی و حقوق رسانه در شبکه های اجتماعی

پیچیدگی روابط انسانی و تخصصی‌شدن امور مربوط به آن ضرورت و اهمیت مفاهیم شبکه‌سازی و حقوق رسانه در شبکه‌های اجتماعی را صدچندان کرده است؛ گویی کاروان بشریت به جایی می‌رود که جز شبکه‌های اجتماعی چیز دیگری را برنمی‌تابد. کتاب مفاهیم شبکه سازی و حقوق رسانه در شبکه های اجتماعی مجال آن را نمی‌دهد تا از اهمیت مضاعف این نهاد ارزشمند در تقابل با چند و چون زندگی بشری در عصر حاضر قلم‌فرسایی نشود؛ چون کشورمان ایران نیازمندترین کشور به مفاهیم شبکه‌سازی حقوق رسانه و شبکه‌های اجتماعی است و این امر بیش از هر چیز ریشه در فرهنگ این درخت کهنسال شبکه‌های اجتماعی دارد. به هر حال، به اقتضای فراگیری و استعمال شبکه‌های اجتماعی و فشارهای گوناگون ضرورت قانون‌گذاری‌های موشکافانه‌تر نیز احساس می‌شود. هرچند بر جامعه حقوقی هر کشور است که مسائل ذی‌مدخل در شبکه‌های اجتماعی را به نحو عدالت‌مدار تبدیل کند و شبکه‌های اجتماعی و حقوق رسانه در سراسر جهان و بسته به کشورها و فرهنگ‌های مختلف و نیز بسته به موضوعاتی که مورد بررسی قرار می‌گیرند متفاوت است. صرف نظر از تمامی کوتاهی‌هایی که در حقوق ایران از مفهوم شبکه‌های اجتماعی تداعی‌گر است، از حقوق رسانه، معنای دو پهلو در ذهن تداعی قرار می‌گیرد.

خواندن کتاب مفاهیم شبکه سازی و حقوق رسانه در شبکه های اجتماعی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران حوزهٔ امنیت رسانه و سایبری پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مفاهیم شبکه سازی و حقوق رسانه در شبکه های اجتماعی

«میزان استفاده از اینترنت طی سال‌های گذشته به طور شگرفی افزایش یافته است. تحقیقات نشان می‌دهد که تعداد کاربران اینترنت در مقایسه با کاربران رادیو و تلویزیون به شدت افزایش یافته است.

به طور مثال اگر کاربران یک رسانه را ۴۰ میلیون در نظر بگیریم، در کامپیوتر در طول ۱۶ سال، رادیو و تلویزیون در طول ۳۸ سال و در اینترنت تنها در طول ۴ سال تعداد کاربران به این رقم رسیده است؛ این یعنی مسیر افزایش و جذب کاربران در فضای اینترنت با سرعت باورنکردنی در حال گسترش است.

نکته اینجاست که به موازات افزایش کاربران اینترنت و گسترش تجارت الکترونیکی، شاهد افزایش میزان جرایم سایبری نیز هستیم!

جرم سایبری به جرم کیفری گفته می‌شود که با ظهور تکنولوژی کامپیوتر امکان‌پذیر می‌باشد. به عبارت دیگر جرم سایبری، یک جرم سنتی است که به وسیلهٔ ابزاری چون کامپیوتر، دچار تحول شده است؛ به طوری که مأموران اجرای قانون برای کشف بررسی علل وقوع این جرایم نیازمند شباهت و اطلاعات اساسی از شگردها و ترفندهای کامپیوتری دارند.

گروهی از دانشمندان معتقدند با پیشرفت روزافزون دستگاه‌های ارتباطی، میزان این جرایم نیز افزایش می‌یابد. به طور کلی به تمامی جرایمی که در فضای سایبر (اینترنتی و مجازی) رخ می‌دهد، جرایم سایبری می‌گویند.

حال شاید برای شما سؤال پیش بیاید که محیط سایبری یعنی چه؟

محیط سایبری همان محیط مجازی است که کاربران آن می‌توانند به هر گونه آمار و اطلاعات الکترونیکی و خدمات در سراسر دنیا دسترسی پیدا کنند. مجرمینی که در فضای سایبری فعالیت می‌کنند، هر کدام نام به خصوص و البته مهارت گوناگونی دارند.

جرم سایبری در اصطلاح به جرمی گفته می‌شود که در محیطی غیرفیزیکی علیه فناوری اطلاعات با حالات شبیه‌سازی و مجازی ارتکاب می‌یابد.

امروزه بسیاری از جرایم سنتی همزمان با پیشرفت فناوری اطلاعات و ارتباطات به شدت متحول شده و به جرایم سایبری تبدیل شده‌اند؛ جرایم سایبری نیز به جهت گسترش خود، کم‌کم جانشین عباراتی چون جرم‌های رایانه‌ای و جرم‌های اینترنتی می‌شوند. به جرایم سایبر، جرایم علیه فناوری اطلاعات نیز گفته می‌شود. واژهٔ رایانه به گونه‌ای دقیق و جامع نمی‌تواند گستردگی این محیط را نشان دهد زیرا بسیاری از ابزار و وسایل امروزی با داده‌هایی کار می‌کنند که اساساً به آن‌ها رایانه گفته نمی‌شود. از این رو عبارت‌هایی مانند: جرم‌های رایانه‌ای یا جرم‌های اینترنتی نیز نمی‌توانند به گونه‌ای دقیق جرم‌های ارتکابی مربوط به این حوزه را پوشش دهند.

به عنوان نمونه یک سامانهٔ پخش و ضبط الکترونیکی، رایانه نیست اما به طور کلی در زیرمجموعهٔ جهان سایبر قرار می‌گیرد. در جرایم سایبری، هیچ تأکیدی بر واسط وجود ندارد. جرایم سایبری، نوعی از جرایم اینترنتی هستند که شامل جرایمی‌اند که در محیط سایبر به وجود می‌آیند.»