کتاب پرواز ایکار

کتاب پرواز ایکار نوشتهٔ رمون کنو و ترجمهٔ کاوه سیدحسینی است. انتشارات نیلوفر این رمان اقتباسیِ فرانسوی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب پرواز ایکار

رمون کنو برای نوشتن رمان پرواز ایکار از اسطورهٔ یونانی «ایکاروس» استفاده کرده است. ایکاروس در یونان باستان پسر «ددالوس»، نابغهٔ سازندهٔ هزارتو بود. در بخشی از این اسطوره، ددالوس در هزارتویی که خودش ساخته بود، همراه با پسرش زندانی شد. او برای فرار بال‌هایی مومی ساخت و به پسرش توصیه کرد که نزدیک به خورشید پرواز نکند. در رمان پرواز ایکار می‌خوانیم که رمان‌نویسی نوشتن رمانش را متوقف می‌کند. شخصیت‌های رمان فرار می‌کنند و شخصیت اصلی رمان، «ایکار» را باد می‌برد. نویسنده برای یافتن شخصیت‌های گم‌شده‌ٔ رمان خود، کارآگاهی خصوصی استخدام می‌کند، اما ایکار که دیگر طعم آزادی را چشیده، مایل به بازگشت نیست.

نویسنده در این رمان نظرات خود را پیرامون فضای ادبیات نیمهٔ اول قرن بیستم میلادی گنجانده است. در آن زمان ادبیات مشغول گذر از اصول سنتی به مدرن بود. این امر موجب سردرگمی نویسندگان و شاعران شده بود و عده‌ای از این تغییرات راضی و باقی ناراضی بودند. رمون کنو در آخرین رمانش که به روایت بسیاری میراث اوست، به‌زیبایی دیدگاه خود را میان سطور داستان بیان کرده است. ریمون کنو در تاریخ ادبیات معاصر فرانسه در قرن بیستم چهره‌ای منحصربه‌فرد محسوب می‌شود؛ چراکه توانست مراحل مهم سوررئالیسم، ادبیات متعهد و رمان نو را تجربه کند و پشت سر بگذارد و درعین‌حال تسلیم هیچ‌کدام از این مکاتب نشود.

خواندن کتاب پرواز ایکار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر فرانسه و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره رمون کنو

رمون کنو (Raymond Queneau) در ۲۱ فوریهٔ ۱۹۰۳ به دنیا آمد و در ۲۵ اکتبر ۱۹۷۶ درگذشت. او نویسنده‌ای فرانسوی بود که عمدهٔ شهرتش بابت تأسیس گروه اولیپو و نگارش کتاب «زازی در مترو» است. او در سال ۱۹۸۶ «پرواز ایکار» را به‌عنوان آخرین رمانش نوشت. کنو در طول زندگی خود مکاتب ادبی گوناگونی را تجربه کرده بود. او در دوران اوج سورئالیسم در فرانسه می‌نوشت و اگرچه در دوره‌ای به مکتب سورئالیسم پیوست، پس از مدتی از این مکتب جدا شد و با بزرگان آن اختلاف‌نظر پیدا کرد. رمون کنو همواره به قالب شخصی خود وفادار بود و کارهایش را به ژانر و مکتب محدود نمی‌کرد. او نویسنده‌ای خلاق با ایده‌ها و افکار جدید بود و در تمام عمرش سعی می‌کرد خارج از چهارچوب فکر کند و بنویسد. غرابت و جذابیت فراوان نوشته‌های کنو از هیچ مکتب و آیینی سرچشمه نمی‌گیرد؛ مگر از چشمهٔ جوشان خلاقیت خودش. به‌تعبیر «پیر برونل»، منتقد برجستهٔ ادبیات فرانسه، آثار رمون کنو به‌علت مهارت و تسلطی که او در فنون ادبی از خود نشان می‌دهد و طنز گستاخانه‌ای که آثار آن را ضایع می‌کند، به‌منزلهٔ تمجید و تجلیل و درعین‌حال نفی و انکار ادبیات به شمار می‌رود.