کتاب خمر خیال

کتاب خمر خیال نوشتهٔ محمود فرهانی است. انتشارات متخصصان این مجموعه شعر معاصر ایرانی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب خمر خیال

کتاب خمر خیال یک مجموعه شعر را در بر گرفته است. این شعرها در ۱۲۵ قطعه ارائه شده‌اند.

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

خواندن کتاب خمر خیال را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب خمر خیال

«میان بی‌نوایان بی‌نوایم

فرو رفته است در گل هر دو پایم

همیشه در سرم این آرزو هست

مرا در بر بگیری چون قبایم

از آن مستانه لب‌های تو باشد

که دائم در خرابات است جایم

تو که داد مرا هرگز ندادی

مگر رحمی کند بر من خدایم

از آن دم که گل رویت بدیدم

به خار هجر تو من مبتلایم

مرا حد سلام از تو نباشد

ولیکن در ده چندین ناسزایم

نمی‌یابم مجالی از تو هرگز

که بر زلف بلندت بسته پایم

در آن تاریکی زلف سیاهت

بود خورشید رویت رهنمایم

ز چشمانت بلا آید به هر سو

که دائم چشم تو گشته بلایم

همه‌کس می‌رسند آخر به مقصود

ز یار خود چرا من پس جدایم

محمود کجایی تو در این راه پر از خوف

هیچ ندانم که من خسته کجایم»

*

«آن لحظه تو رفتی و برفت از نگهم نور

من ماندم و یاد تو در این ظلمت دیجور

همواره ز چشمان تو سرمست بگشتیم

از جام لبت جرعه بده بر من مخمور

شُهره به شیدایی است این دل ما در غمت

گشتیم به غمخواری چشمان تو مشهور

نزدیک بشد جان من از غم به در آید

آن‌دم که برفتی و شدی از نظرم دور

در هجر تو دیگر اثری هیچ نمانده است

از من که شدم در غم هجران تو مهجور

تا گشت نظر ناظر آن منظر نیکو

ما را نبود در دو جهان غیر تو منظور

تا کی به عزای غم تو زنده بمانیم

ای کاش حیاتم تو بگیری که بود سور

کوی تو بهشت است برای من مؤمن

باید که نصیبم بشود آن رخ چون حور

چندان که تو محمود ز هجرش بِگِرستی

چشمان تو یعقوب شده است در غم او کور»