کتاب مجموعه اشعار

کتاب مجموعه اشعار سرودهٔ علی صائمیان است. انتشارات پژوهش اخوت این کتاب شعر را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب مجموعه اشعار

کتاب مجموعه اشعار سرودهٔ علی صائمیان، با شعری به نام «اهل طالقانم» آغاز شده است. عنوان برخی دیگر از شعرهای این مجموعه عبارت است از «به یاد مولاعلی (علیه السّلام)»، «بیا تا قدر یکدیگر بدانیم»، «از اشعار پندآموز: ادب در گفتار»، «گفتگوی کافران و صالحان در روز جزا» و «از اشعار پندآموز: در اوصاف مؤمنان».

می‌دانیم که شعر فارسی عرصه‌های گوناگونی را درنوردیده است. در طول قرن‌ها هر کسی از ظن خود یار شعر شده است و بر گمان خود تعریفی از شعر به‌دست داده است. حضور شعر در همهٔ عرصه‌ها از رزم و بزم گرفته تا مدرسه و مسجد و خانقاه و دیر و مجلس وعظ، همه و همه گویای این مطلب است که شعر، بی‌محابا، زمان، مکان و جغرافیا را درنوردیده و در هفت‌اقلیم جان و جهان به دلبری پرداخته است. آمیختگی شعر با فرهنگ مردم و اندیشه‌های اجتماعی، این هنر را زبان گویای جوامع بشری ساخته است؛ بدان‌گونه که هیچ جامعه‌ای از این زبان بارز، برای انتقال اندیشه‌هایش بی‌نیاز نبوده است. گاهی شعری انقلابی به پا کرده است و گاه انقلابی، شعری پویا را سامان داده است.

خواندن کتاب مجموعه اشعار را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران شعر معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مجموعه اشعار

«"شکروحمد خدا در بهاران"

ای خدای همه موجودات هستی، شکر بنمایم تورا

ای‌خدای انجم‌وماه‌وستاره لیل‌ونهار، حمد بنمایم تورا

ای‌خدای‌روزوشب، خورشیدوماه‌وفصل بهار، شکر بنمایم تورا

ای‌خدای خالق زیبایی‌وعشق‌وصفا، حمد بنمایم تورا

هست‌فصل بهار از جلوهٔ پاکت ای خدا، شکر بنمایم تورا

هست‌این همه نعمت همه از تو ای خدا، حمد بنمایم تورا

هرزمان من بنگرم برکوه ودشت‌ودمن، باشم یاد تو

هرزمان من بنگرم برجویباران‌ودرختان، حمد بنمایم تورا

گر نباشد لطف و مهر تو، هیچ نیست از بهر ما

هیچ نیست از بهر ما، گرتو نخواهی بهر ما

هرچه خواهی آن شود، آن به بود از بهر ما

هرچه کردی تو مقرّر، آن بود احسن، از بهر ما

هرچه را وحی‌فرمودی‌برپیامبر (ص)، آن بُوَد خیروصلاح راه ما

تا که ما باشیم در راه مستقیم و راه قربت ای خدا

خالق هستی ای ربّ‌العالمین، ای پروردگار

خلق کردی از برای ما تو این فصل بهار

خلق کردی این همه نعمت و نقش و نگار

مات و مبهوتیم از این همه آیات تو ای کردگار

این همه آیات تو هست برهان بر وجودت ای کردگار

هر که این معنا نداند او بود جاهل ای پروردگار

نیست هیچ موجودی، گر نباشد فرمان تو

نیست هیچ نعمت بهر ما، گر نباشد لطف تو

ما همه واله و شیدای تو هستیم ای خدا

ما همه عاشق و مجنون تو هستیم ای خدا

این همه نقش‌ونگار و خلقت آیات حقّ را چون بنگریم

می‌شویم حیران و مات و مبهوتِ جمالت ای خدا

عالم هستی بود یک جلوه‌ای از نور تو

این بهار گلعذار باشد شمّه‌ای از مهر تو

مهر تو هم جود تو، هم رحمت و الطاف تو

هست بر ما آشکار این همه آثار تو

این قلم قاصر بود از وصف آیات و از آثار تو

من چگونه وصف بنمایم عاجزم از وصف تو

ای خدای مهربان، هست همه هستی از هست تو

هیچ هستیم ما، اگر گردیم غافل از یاد تو

هر چه هست از توست، بی‌تو هیچیم هیچ

لطف بنما به ما تا که غافل نباشیم از یاد تو

تا که باشیم مشمول مهربانی و لطف از سوی تو

تا که باشیم مشمول عنایات و بذل جود تو

ای خدا، کن بهاران را بهاری از برای ما همه

ای خدای مهربان، راه خود را نما بر ما همه

تا که گردد آشکار و روشن راه تو از دید ما

تا که ما بنگریم این راه روشن را و سوی تو آئیم ای‌ربّ ما

ای خدای مهربان ای خالق هستی ای پروردگار

دست ما را تو بگیر، یاری نما تا شویم ما رستگار»