کتاب کریپتوکارنسی

کتاب کریپتوکارنسی نوشتهٔ جان ولپیسی با ترجمهٔ محمد رهبان در انتشارات راه پرداخت منتشر شده است.

درباره کتاب کریپتوکارنسی

رمزارز یا کریپتوکارنسی حوزهٔ جدیدی است که در سال‌های اخیر توجه بسیاری را به خودش جلب کرده است و بسیاری از رسانه‌های مهم جهان نیز پیوسته روند این دنیای جدید را پوشش داده‌اند.

کتاب کریپتوکارنسی که وایرد و انتشارات پنگوئن آن را منتشر کرده‌اند، با بیانی روان و شیوا تلاش می‌کند تاریخ چندسالهٔ دنیای رمزارزها را روایت کند. این تاریخچه از بیت‌کوین شروع می‌شود و همهٔ ماجراهای جذاب و پشت ‌پرده‌اش را شرح می‌دهد و در ادامه اتریوم و دیگر دستاوردهای این حوزه را معرفی می‌کند. این کتاب برای مخاطبی که دانش چندانی در زمینهٔ بلاک‌چین و دارایی دیجیتال ندارد؛ ولی قصد دارد تاریخچهٔ کریپتوکارنسی را بداند و بتواند بر مبنای این تاریخچه دربارهٔ آینده قضاوت کند، بسیار کاربردی و جذاب است.

خواندن کتاب کریپتوکارنسی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به فعالیت در بازار رمزارز‌ها پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب کریپتوکارنسی

«رمزارز به‌عنوان پروژه‌ای سیاسی پا به جهان گذاشت. این موضوع خیلی راحت به فراموشی سپرده می‌شود چراکه اخبار مربوط به بیت‌کوین یا اتریوم بیشتر در صفحات مالی، رسانه‌های مربوط به فناوری و وب‌سایت‌های ویژه‌ای مشاهده می‌شود که درمورد هر تغییر کوچکی در ارزش توکن‌های دیجیتال گزارش می‌دهند. به‌سختی می‌توان در گمانه‌زنی‌های نسنجیده درمورد ارزهای خیالی، فرازونشیب‌های نامعقول بازار و توییت‌های خشمگینانه مبلغان رمزارز ایدئولوژی فراگیری پیدا کرد.

با این حال می‌توان رمزارز را نقطه پایانی دهه‌ها آزمایش برای ساختن فناوری‌ای دانست که می‌تواند مفهوم دولت را به چالش بکشد؛ این فناوری، پول دیجیتال بدون پشتیبانی و حمایت دولت است.

افرادی که این هدف را دنبال می‌کردند، خودشان را «سایفرپانک» (cypherpunk) می‌خواندند که ائتلافی نه‌چندان محکم از متخصصان فناوری، پژوهشگران و اندیشمندانی بود که اولین بار در اوایل دهه ۱۹۹۰ جلساتی را در منطقه خلیج «سان فرانسیسکو» برگزار و بعد روابط‌شان را با تشکیل «انجمن اینترنتی سایفرپانک‌ها» محکم‌تر کردند. سایفرپانک‌ها نتیجه تلفیق فناوری دیجیتال با لیبرترینیسم (libertarianism) هستند. از نظر سایفرپانک‌ها اینترنت ناگزیر باید فضایی برای آزادی، استقلال، ارتباط و اشتراک‌گذاری بی‌قیدوشرط دانش می‌شد.

تهدید اصلی برای این آرمان،‌ دولت‌ها بودند که تلاش می‌کردند اینترنت را قانون‌گذاری کنند، از آن برای جاسوسی از کاربرانش استفاده کنند و در نهایت آن را به چیزی تبدیل کنند که آزادی و حقوق شهروندی را به مسلخ می‌برد. اینجا بود که رمزنگاری قدرتمند مطرح شد. سایفرپانک‌ها امیدوار بودند ابزارهایی مثل ایمیل رمزنگاری‌شده، شبکه‌های گمنام و سیستم‌های امن تعیین هویت بتوانند کاربران اینترنت را از چشم دولت‌ها دور نگه دارند و مانع هرگونه نظارت الکترونیکی شوند. قرار بود در بلندمدت عمومی شدن رمزنگاری، قوانین و مقررات دولت‌ها برای فضای مجازی را بیهوده و بی‌استفاده کند، اطلاعات آزادانه در گردش باشند و بازارهای آنلاین که همه‌چیز می‌فروختند، از فایل‌های موسیقی دارای کپی‌رایت گرفته تا اسرار صنعتی، قارچ‌گونه همه‌جای اینترنت سبز شوند.»