کتاب مهاجر الی الله

کتاب مهاجر الی الله نوشتهٔ حسین مهدیه است. انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر، خاطرات شهید آیت‌الله مویدی را دربر دارد.

درباره کتاب مهاجر الی الله

کتاب مهاجر الی الله، خاطرات آیت‌الله مؤیدی را ارائه می‌کند. این کتاب، فارغ از ابعاد آموزنده‌ٔ معنوی، از این منظر که بخش اصلی حوادث آن در فضای اختناق‌آمیزِ پس از دستگیری امام خمینی روی داده، قابل‌توجه است. بازخوانی خاطرات شهید آیت‌الله مویدی می‌تواند زوایای جدیدی از روند مبارزه با رژیم پهلوی را بازگو کند.

کتاب حاضر برگرفته از ۲۶ جلسهٔ مصاحبه با آیت‌الله مؤیدی است. این کتاب ۹ فصل دارد که ۸ فصل ابتدایی آن به بررسی اوضاع سیاسی، اجتماعی و فرهنگی کشور از سال ۱۳۲۰ ه.ش تا سال ۱۳۵۷ و دوران پیروزی انقلاب اسلامی می‌پردازد و فصل انتهایی آن به دوران پس از پیروزی و مسئولیت‌های ایشان در آن دوره اشاره می‌کند.

فصل اول، مشتمل بر مختصری از پیشینهٔ خانوادگی، دوران کودکی، تحصیلات و ورود آیت‌الله مویدی به حوزهٔ علمیه، وضعیت سیاسی و اجتماعی آن زمان و بررسی وضعیت حوزه و علما در آن دوران می‌باشد.

در فصل دوم به علمای آن زمان به‌ويژه زندگی آیت‌الله بروجردی از زمان زعامت ایشان بر حوزهٔ علمیه و مرجعیت عامه تا زمان فوت‌شان پرداخته شده است.

موضوع فصل سوم، ورود امام خمینی به میدان مبارزه علیه دستگاه پهلوی است که منجر به دستگیری وی می‌شود.

در فصل چهارم، به ماجراهایی از دوران حصر و آزادی امام خمینی و بیان خاطراتی از آن دوران پرداخته شده است.

فصل پنجم به خاطرات آیت‌الله مؤیدی از تبعید امام خمینی به ترکیه و اتفاقاتی که بعد از تبعید وی در کشور رخ داد، پرداخته است.

در فصل ششم به فعالیت‌های آیت‌الله مؤیدی در دوران تبعید امام خمینی از جمله برگزاری دعای توسل برای مبارزه با رژیم شاه و زنده نگهداشتن یاد و نام امام و حوادث تلخ و شیرینی که با برگزاری این دعا برای ایشان به وجود آمده، پرداخته شده است.

محور فصل هفتم، تحلیل و بررسی کلی اوضاعِ پیش از پیروزی انقلاب اسلامی و مشتمل بر خاطراتی از آیت‌الله سعیدی، مصطفی خمینی و دکتر علی شریعتی است.

در فصل هشتم به درگذشت مصطفی خمینی و علت‌های شتاب گرفتن انقلاب، پرداخته شده و حوادثی از قبیل راهپیمایی‌های بزرگ دوران انقلاب و جریان برگزاری نماز عید فطر سال ۱۳۵۷ بررسی شده است.

فصل نهم نیز مربوط به دوران پیروزی و بازگشت امام خمینی به وطن است؛ راوی، با بیان خاطراتی از آن دوران و بیان مسئولیت‌هایی که پس از پیروزی انقلاب برعهده داشته‌اند، کتاب را به پایان می‌رساند.

خواندن کتاب مهاجر الی الله را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران تاریخ معاصر ایران پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب مهاجر الی الله

«با تمام‌شدن تعطیلات حوزه و شروع مجدد درس‌ها، طلبه‌ها هم از اطراف و اکناف به قم برگشتند و مراسم دعای توسل مانند روال سابق شروع شد. من هم برای اینکه دستگیر نشوم مانند قبل عمل می‌کردم. البته افرادی را در این مدت دستگیر کردند ولی به‌شدتِ قبل نبود و تقریباً میزان دستگیری‌ها کمتر شده بود.

روزی آقای حمید روحانی که آن زمان به آقای «زیارتی» معروف بود، در مدرسهٔ خان نزد من آمد و گفت:‌ تو چرا خودت را این طور مخفی می‌کنی؟ دستگاه و ساواک می‌دانند تو که هستی و چه کار می‌کنی و دلیل اینکه تو را نمی‌گیرند این است که نمی‌خواهند تو بزرگ جلوه کنی و قصد دستگیری تو را ندارند؛ زیرا اگر می‌خواستند تو را بگیرند در همین مدرسهٔ خان می‌آمدند و تو را دستگیر می‌کردند، پس دیگر لازم نیست مخفی شوی. من که همیشه برای دستگیر نشدن از درِ نزدیک مدرسهٔ خان وارد حرم می‌شدم با صحبت‌های ایشان این ذهنیت برای من ایجاد شد که دیگر آزادانه بروم و بیایم و تصمیم گرفتم از آن به بعد از درِ میدان آستانه وارد حرم شوم. آن روزها آقای کامکار، محمدی و دو سه نفر دیگر از مأمورین ساواک دم ورودی صحن در یکی از مغازه‌های کنار میدان آستانه می‌نشستند و افرادی را که رفت و آمد می‌کردند زیر نظر می‌گرفتند و هر کسی را که می‌خواستند دستگیر کنند به مأمورین اشاره می‌کردند تا او را دستگیر کنند.‌ دو سه روز از صحبت آقای روحانی نگذشته بود که من برای رفتن به نماز جماعت می‌خواستم از در آستانه وارد حرم شوم که آقای کامکار به مأمورین اشاره کرد که ایشان را بگیرید، آنها هم مرا دستگیر کردند، با ماشین به شهربانی بردند و در اتاقی بازداشت کردند. همین که در شهربانی رفتم مأمورین مدام مرا نگاه می‌کردند و چون بنده در دعاهایم می‌گفتم «اللهم اصرف عنه کید الکیده» به یکدیگر می‌گفتند: کید الکیده را آوردند. کید الکیده را آوردند و این در آن محوطه پیچید. برای همین در اتاقی که بازداشت بودم افراد گوناگون می‌آمدند تا ببینند که کید الکیده کیست! به هر جهت بعد از اینکه دو سه روز در آنجا بازداشت بودم برایم پرونده تشکیل دادند و بنده را به دامغان تبعید کردند.»