کتاب تشریح روان

کتاب تشریح روان نوشته ادوارد اف. ادینجر است و با ترجمه مهدی سررشته‌داری در انتشارات مهراندیش منتشر شده است. این کتاب نمادپردازی ‌کیمیاوی در روان‌درمانی پرداخته است.

درباره کتاب تشریح روان

کتاب تشریح روان، در ادامه مطالعات یونگ درباره کیمیاگری، کوشش می‌کند تا بعضی شیوه‌ها یا مقولات فرایندِ تفرّد را که در نمادپردازی‌های کیمیاگری متجلی می‌شوند، مشخص و مرئی کند. نویسنده در این کتاب تصویری دقیق و درخشان از روان عینی و چگونگی تجربه شدن آن در طول اعصار، از ادیان ابتدایی گرفته تا فیزیک هسته‌ای و سیکرونیسیتی، به دست می‌دهد. این اثر نمونه شاخص روان‌شناسی یونگی در بالاترین حد آن به شمار می‌آید و یک کتاب راهنمایِ اساسیِ روان‌شناسی یونگیِ معاصر است. دوارد اِف. اِدینجر (۱۹۹۸ـ۱۹۲۲) روان‌کاو آمریکایی و پیرو مکتب روان‌شناسی یونگ، در دانشگاه ایندیانا و دانشکده پزشکی دانشگاه ییل تحصیل کرد و در سال ۱۹۴۶ فارغ‌التحصیل شد. اِدینجر سرپرست سابق بخش بیماران روانی در بیمارستان ایالتی راکلند، از اعضای بنیان‌گذار بنیاد یونگ در نیویورک و رئیس سابق مرکز آموزشی یونگ در نیویورک بوده است.

خواندن کتاب تشریح روان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به روان‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب تشریح روان

 پاراسلسوس می‌گوید: «زیرا اگر قرار باشد که رنگ‌مایه اثر بگذارد، لازم است که جسم یا ماده‌ای که قرار است رنگ بگیرد، باز و در حالت سیلان باشد: وگرنه رنگ‌مایه قادر به عمل و اثرگذاری نیست.»در روان‌درمانی، ضروری است که هم بیمار و هم روان‌درمانگر (در مقابل روان عینی) باز باشند. یونگ می‌گوید: «ازلحاظ نتیجۀ مداوا، اهمیت شخصیت پزشک و بیمار بی‌نهایت ازآنچه پزشک فکر می‌کند یا می‌گوید، زیادتر است. ... زیرا ملاقات دو شخصیت مانند مخلوط شدن دو مادهٔ شیمیایی متفاوت است: اگر ترکیبی صورت بگیرد، هر دو دگرگون می‌شوند. در هر مداوای مؤثر روانی، دکتر باید بر بیمار اثر بگذارد؛ ولی این تأثیر تنها در صورتی ممکن است که بیمار هم نفوذ متقابلی بر دکتر داشته باشد. اگر تأثیرپذیر نباشید، نمی‌توانید اثری بر جای بگذارید.»

خصوصیت دیگر حَجَرالفلاسفه این است که به اقدامات متقابل گرایش دارد. این تصور در رؤیای مردی ظاهر شد که شب قبل به شنیدن یک سخنرانی دربارهٔ کیمیاگری رفته بود. او در رؤیا دید که گروهی از مردم راز کیمیاگران را کشف کرده بودند. یک جنبۀ آن راز این بود که وقتی با یک طرز رفتار درست به مطالعه دربارهٔ کیمیاگری بپردازیم، از آن‌طرف هم علاقه‌ای بروز می‌کند؛ یعنی وقتی استادکار به کیمیاگری علاقه‌مند می‌شود، کیمیاگری هم به او علاقه پیدا می‌کند.

یک متن کیمیاگری هم در این مورد می‌گوید: «ای پسران خرد بدانید که حَجَر اعلام می‌کند که: از من محافظت کنید و من از شما محافظت خواهم کرد؛ مال مرا به من دهید تا بتوانم شما را یاری دهم.» همین تصور در کتاب امثال سلیمان در مورد خِرد بیان شده است: «آن را ترک منما، که تو را محافظت خواهد نمود؛ آن را دوست دار که تو را نگاه خواهد داشت. حکمت از همه‌چیز افضل است؛ پس حکمت را تحصیل نما و به هرچه تحصیل نموده باشی، فهم را تحصیل کن. آن را محترم دار و تو را بلند خواهد ساخت. و اگر او را در آغوش بکشی تو را معظم خواهد گردانید. 

توصیفات افزون‌تر در مورد قدرت‌های حیرت‌آور حَجَرالفلاسفه را می‌توان تا الی‌غیرالنهایه ادامه داد. کنش متقابل حَجَر نقطۀ مناسبی است برای اینکه بحث در این مورد را به پایان ببریم، زیرا این نکته را به یادآور می‌آورد که توجه به خیال‌بندی‌های روان عینی (از قبیل کیمیاگری) تأثیرات متقابل مساعدی ایجاد می‌کند. قانون روان‌شناختی این است که ناخودآگاه نسبت به ایگو همان طرز رفتاری را انتخاب می‌کند که ایگو نسبت به آن اتخاذ می‌کند. اگر توجه دوستانه‌ای نسبت به ناخودآگاه معطوف کنیم، یاور ایگو می‌شود. تدریجاً این درک و فهم سر برمی‌آورد که یک عملیات متقابل در حال انجام است. ایگو برای آنکه زندگی بامعنایی داشته باشد، به راهنمایی ضمیرِ ناخودآگاه نیازمند است؛ و حَجَرالفلاسفۀ مکنون، که در ماده الاولین محبوس است، برای آنکه فعلیت پیدا کند، نیازمند کوشش‌های متعهدانۀ ایگو است. این دو با یکدیگر بر عملیات کار می‌کنند تا آگاهی هرچه بیشتری در عالم به وجود آورند.